Toυ π. Δημήτριου Τσιγάρα
Από θρησκευτικής πλευράς ο Διονύσιος Πύρρος έγραψε, την « Προς Θεόν ομολογία της Πίστεως και το ιερόν απάνθισμα του Ψαλτηρίου προς καθημερινήν χρήσιν και προσευχήν εκάστου Χριστιανού» (1827). Επίσης τη « Ζωή του Ιησού Χριστού, ήτοι το ιερόν και άγιον Ευαγγέλιον περιέχον την ζωήν του Ιησού Χριστού, τας διδαχάς αυτού και παραβολάς, θαύματα κλπ.» (Εν Αθήναις 1843). Επίσης «Ιερά Ιστορία και βίους των τριών βασιλέων Σαούλ, Δαβίδ και Σολομώντος…» (Εν Αθήναις, 1847). Επίσης «Περιγραφή της εν Τήνω ευρεθείσης αγίας και θαυματουργού εικόνας της κυρίας ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας…» (Εν Αθήναις 1849). Την «Πανθέκτη ιερά Εκκλησιαστική περιέχουσα άπασαν την εκκλησιαστικήν ακολουθίαν των ορθοδόξων χριστιανών…». (Εν Αθήναις 1852).
Το 1835 έρχεται στην Αθήνα, τυπώνει πολλά από τα βιβλία του και στη συνέχεια φεύγει για το Βουκουρέστι, Ιάσιο και την Κωνσταντινούπολη. Επιστρέφει στην Αθήνα. Οι Βαυαροί φέρθηκαν εχθρικά προς τον Πύρρο. Όπως γράφει ο ίδιος, για να τυπώσει τη Βοτανική του έκαμε δική του λιθογραφία, επειδή οι Βαυαροί «όντες φθονεροί τότε δεν με άφηνον να την τυπώσω. Πολλά έπαθον απ’ αυτούς έως ότου να την τυπώσω…» Από αντιπάθεια των Βαυαρών ο λόγιος αρχιμανδρίτης και ιατρός έμεινε έξω από την καθηγεσία στη συσταθείσα το 1837 Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ ήταν από τα ιδρυτικά μέλη και πρώτος πρόεδρος της «εν Αθήναις Ιατρικής Εταιρείας», που ιδρύθηκε το 1835 και «κατέστη η μήτηρ» της εν λόγω Σχολής.
Το όνομά του συνδέθηκε με την εισαγωγή στην φαρμακολογία πολλών νέων ουσιών για τη θεραπεία διαφόρων νοσημάτων. Μερικές από αυτές είναι το κινίνο για την ελονοσία, η δακτυλίδα η πορφυρά για τις καρδιοπάθειες, η ευθάλεια η άτροπος για την επιληψία κ.α. Ασχολήθηκε, ακόμη, με την μελέτη και περιγραφή ασθενειών όπως ο τύφος, η πανούκλα, η παγκρεατίτιδα κτλ., ενώ ερμήνευσε και την περίπτωση της εξωμητρίου κυήσεως συστήνοντας ως τρόπο αντιμετώπισής της την καισαρική τομή. Ήταν ο πρώτος Έλληνας γιατρός που εφάρμοσε την τεχνητή αναπνοή όταν υπήρχε κίνδυνος πνιγμού, καθώς και την παρακέντηση περικαρδίου σε υγρή περικαρδίτιδα υπογραμμίζοντας την επικινδυνότητα αυτής της μεθόδου.
Σε ένα έργο του ο Διονύσιος έγραφε..: «Το έργον μου, συν Θεώ, ετελείωσε και η κατασκευή του χαρτίου άρχισεν εις το Αργος. Λοιπόν όποιος φιλόκαλος Ελλην έχει παλαιά ράκη πάνινα: δηλαδή παλαιότατα από βαμβάκι ή από λινάρι ή από μετάξι, καθαρά ή ακάθαρτα, μικρά ή μεγάλα ως και αυτά τα παραμικρά τεμάχια ημπορεί ελευθέρως να τα διευθύνη εις το Αργος, όπου αγοράζονται με παράδες ή αλλάζονται με χαρτίον και ελπίζομεν εις τον Θεόν και η μηχανή να γίνη μεγαλυτέρα και ωφελιμωτέρα εις το Εθνος και το χαρτίον να πωλήται ευθυνότατα εις τους Ελληνας».
Υπάρχουν και ανέκδοτα βιβλία του λογίου και φιλοπόνου αρχιμανδρίτου. Μεταξύ αυτών μετάφραση της Ορυκτολογίας του Βερνέρου, διατριβή περί της αρχαίας Ελληνικής μουσικής, και «Περιήγησις της Ελλάδος και πόλεμοι αυτής αρχαίοι και νεώτεροι». Ο Διονύσιος εντυπωσιάζει ως φωτισμένος λόγιος κληρικός και παράλληλα ως αγωνιστής, εξαιρετικός ιατρός και φαρμακοποιός και ικανότατος θετικός επιστήμονας και δάσκαλος. Πέραν του συγγραφικού του έργου ασχολήθηκε και με τη δημιουργία χαρτών και ουράνιων και υδρόγειων σφαιρών.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τον συναντάμε στην Αθήνα να ασκεί την ιατρική με μεγάλη επιτυχία και να γράφει βιβλία. Λόγω αμοιβαίας αντιπάθειας με τον Όθωνα δεν επιδιώκει να διοριστεί καθηγητής στο Οθωναίο πανεπιστήμιο αλλά και κανένας δεν τον προτείνει με δική του πρωτοβουλία. Στις 12 Φεβρουαρίου του 1853, ο αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού θρόνου, υπήρξε πολυγραφότατος σε συγγράμματα ποικίλου περιεχομένου και πολυπράγμων. Ο Διονύσιος Πύρρος, αφήνει τα επίγεια και μετοικεί στην ποθητή πατρίδα της Βασιλείας των Ουρανών.
Βοτανική Πρακτική Διονυσίου Πύρρου
Τα βιβλία του Διονυσίου Πύρρου κατά χρονολογική σειρά.
Εκκλησιαστικόν Παραλληλοκύκλιον. Λιβόρνο 1806.
Χειραγωγία των Παίδων, ήτοι πραγματεία περί χρεών του ανθρώπου. Βενετία 1810.
Άτλας, ήτοι νέα Γεωγραφική Χάρτα. Μεδιόλανα 1814.
Γεωγραφία Μεθοδική απάσης Οικουμένης. Βενετία 1818.
Φαρμακοποιία, γενική εκ των πλέον νεωτέρων σοφών χυμικών και φαρμακοποιών. Κωνσταντινούπολη 1818.
Σαπιλερέ φαζιλέτ Κουλαουζού. Ασιτανετέ 1819.
Η προς Θεόν Ομολογία Πίστεως και το απάνθισμα του Ψαλτηρίου προς καθημερινήν Χρήσιν και προσευχήν εκάστου Χριστιανού. Βενετία 1827.
Γραμματική Δινυσιάς. Ναύπλιο 1827.
Αριθμητική. Ναύπλιο 1828.
Χυμική των τεχνών. Ναύπλιο 1828.
Εγκόλπιον των ιατρών, ήτοι πρακτική ιατρική. Ναύπλιο 1831.
Τριών ειδών Υδρόγειοι Σφαίραι. Αθήνα 1835.
Πρακτική Αστρονομία. Αθήνα 1836.
Επιστολή προς τον ευγενέστατον άρχοντα Θεσσαλών κύριον Αθανάσιον Παπα-Πολημέρου. Αθήνα 1837.
Βοτανική πρακτική προσαρμοσμένη εις την ιατρικήν και οικονομίαν. Αθήνα 1838.
Η ζωή του Ιησού Χριστού. Αθήνα 1843.
Άτλας νεώτερος περιέχων γενικώς τε και μερικώς όλας τας βασιλείας του παλαιού και νέου κόσμου εις είκοσι τέσσαρες γεωγραφικούς πίνακες. Αθήνα 1845.
Βίος, πράξεις και κατορθώματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αθήνα 1846.
Ιερά ιστορία και Βίοι των τριών βασιλέων Σαούλ, Δαβίδ και Σολομώντος, συγκροτηθείσα κατ᾽ επιστομήν εκ της όλης ιεράς ιστορίας των εβδομήκοντα. Αθήνα 1847.
Βίοι των δώδεκα στρατηγών και διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αθήνα 1848.
Περιήγησις ιστορική και βιογραφία Διονυσίου Πύρρου του Θετταλού. Αθήνα 1848.
Περιγραφή της εν Τήνω ευρεθείσης αγίας και θαυματουργού εικόνος της κυρίας ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας και των θαυμάτων αυτής. Αθήνα 1849.
Φαρμακοποιία γενική πλουσιωτάτη και εντελεστάτη του σοφού Αντωνίου Καμπανά, διδασκάλου της εν Ιταλία Φερράρας. Αθήνα 1850.
Πανθέκτη ιερά εκκλησιαστική. Αθήνα 1850.
Ορυκτολογία του Βερνέρου. (ανέκδοτο).
Διατριβή περί της αρχαίας ελληνικής μουσικής.( ανέκδοτο).
Περιγραφή της νήσου Κέω. ( ανέκδοτο).
Περιήγησις της Ελλάδος και πόλεμοι αυτής αρχαίοι και νεώτεροι. (ανέκδοτο).
Βιβλιογραφία:
Πύρρος Διονύσιος ο Θετταλός, «Το πρώτο ελληνικό χαρτοποιείο», Εφημερίδα Μακεδονία.
Αντωνίου Μηλιαράκη, «Το πρώτον εν Ελλάδι χαρτοποιείον», Εφημερίδα Ίναχος, 24 Ιανουαρίου 1903.
Ανδρέα Κεραμίδα, Φιλολόγου, « Διονυσίου Πύρρου του Θετταλού – ΑΡΓΟΛΙΚΑ». ΑΠΟ ΕΝΕΚΔΟΤΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΓΙΑΝΝΗ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ, ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΡΧΕΙΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
Βιογραφία του Διονυσίου Πύρρου του Θετταλού Μορφωτικού Συλλόγου Καστανιάς «Ο Στίνος».
Δημ. Καραμπερόπουλου «Η ιατρική ευρωπαϊκή γνώση στον Ελληνικό χώρο 1745-1821».
Διονυσίου Πύρρου «Φαρμακοποιία», εισαγωγή εις επανέκδοση πρωτοτύπου εκδόσεως (1818).
Γιάννης Κορδάτος, Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, Τόμος 12.
Κωνσταντίνος Δημαράς, «Διονύσιος Πύρρος»
Σάθας Κ., (1868), Νεοελληνική Φιλολογία
Βρετός Α., (1857), Νεοελληνική Φιλολογία
[ΜΕΕ=]. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, (192
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
