Μετά την επιστροφή του Αγαμέμνονα…
τροπαιοφόρου από τον Τρωϊκό Πόλεμο…
η Κλυταιμνήστρα σχεδιάζει με τον εραστή της Αίγισθο…
τη δολοφονία του…
εκδίκηση…
για τη θυσία της Ιφιγένειας…
ο κύκλος αίματος δεν κλείνει…
η Ηλέκτρα…
καλεί τον αδερφό της Ορέστη…
να εκδικηθεί τον Αγαμέμνονα…
ο Ορέστης με το βάρος της εκδίκησης…
σκοτώνει τον Αίγισθο και τη μητέρα του Κλυταιμνήστρα…
φτάνοντας στην τρέλα…
καταδιωκόμενος από τις Ερινύες…
για τη μητροκτονία που διέπραξε…
ο Ευριπίδης τον οδηγεί στην Ταυρίδα…
προσπαθώντας να βρει λύτρωση από τις Ερινύες που τον καταδιώκουν…
ο Αισχύλος στην Ορέστεια…
στήνει ολόκληρο δικαστήριο…
που οριακά λυτρώνει τον Ορέστη…
με την ψήφο της Αθηνάς…
δεν μπορώ να φανταστώ…
ακόμα και στο χώρο της Τραγωδίας…
τι υπάρχει στο μυαλό κάποιου…
για να σκοτώσει τη μητέρα του…
κανένας δεν επιλέγει γονείς…
είναι αλήθεια…
οι γονείς δεν είναι αλάνθαστοι…
παιδί – γονείς…
σχέση μοναδική μέσα στην τρυφερότητα και αγάπη…
αλλά και γεμάτη από ρίξεις και αμφισβήτηση…
το παιδί μεγαλώνει…
πρέπει να χαράξει τη δική του ζωή…
οι ρίξεις έντονες…
ακόμα και ακραίες…
ειδικά εκεί…
στην εφηβεία…
όπου στα μάτια του παιδιού…
τα πάντα αμφισβητούνται…
επικοί καβγάδες…
αλλά…
μάνα είναι μόνο μία…
και πάντα ήταν αυτή που θα έβγαινε μπροστά…
να μας υπερασπιστεί…
να μας μαλώσει…
να μας δώσει τη ζακέτα…
ακόμα κι αν αυτό μας εκνεύριζε…
γιατί είμασταν μεγάλοι πια…
δυνατοί και αυτάρκεις…
και δεν χρειαζόμασταν καμία μάνα πια…
αυτή όμως ήταν εκεί…
γιατί στα μάτια της…
είμασταν πάντα…
εκείνο το μικρό παιδί…
που είχε πάρει αγκαλιά…
μόλις γεννηθήκαμε…
και μείς…
είχαμε νιώσει την πρώτη αγκαλιά…
και αυτή ήταν της μάνας…
καθώς μεγαλώνουμε…
αυτή να είναι πάντα εκεί…
να βοηθά…
από αυτά που έχει…
αλλά και από αυτά που θα στερηθεί…
για να έχουμε εμείς…
ακόμα και η χειρότερη μάνα του κόσμου…
δεν παύει να είναι η δική σου μάνα…
αν δεν μπορείς να συνυπάρξεις μαζί της…
δεν συμφωνείς ή δεν την αποδέχεσαι…
συνεχίζεις τη ζωή σου…
έξω από αυτή…
σοκαρισμένη η κοινωνία της Λάρισας…
για τη δολοφονίας της γυναίκας…
από το χέρι του γιου της…
21 μαχαιριές…
όσα και τα χρόνια του…
όποια εξήγηση…
αν υπάρχει…
δεν την χωρά ο ανθρώπινος νους…
τίποτα δεν δικαιολογεί…
ακόμα και για την πιο μισητή μάνα του κόσμου…
την δολοφονία από το παιδί της…
για όλους…
όσους έχουν χάσει τους γονείς τους πρόωρα…
αποτελεί μια ύβρι…
για τους υπόλοιπους…
καθώς οι γονείς μας μεγαλώνουν..
στεκόμαστε…
όπως έκαναν αυτοί…
πάνω από το κεφάλι τους…
μην τυχόν πάθουν κάτι…
προσπαθώντας να απολαμβάνουμε…
κάθε στιγμή μαζί τους…
με το φόβο…
ότι ο χρόνος μικραίνει…
δεν ξέρω τι σκεφτόταν αυτό το παιδί…
που σκότωσε τον άνθρωπο που τον έφερε στη ζωή…
ο Ορέστης έδωσε αγώνα να απαλλαγεί από τις Ερινύες…
αυτό…
στη σφαίρα του τραγικού μύθου…
στη σφαίρα της ζωής…
μία τέτοια τραγική πράξη…
ακόμα κι αν προσπαθήσεις να κρυφτείς…
οι Ερινύες αναπόφευκτα θα έρθουν να σε βρουν…
όταν έρθουν…
θα μείνουν εκεί…
να σε καταδιώκουν μέχρι το τέλος…
και αυτό…
είναι χειρότερο…
από την οποιαδήποτε φυλακή…
καθώς μόνος θα παλεύεις…
γιατί…
η μητέρα σου δεν θα είναι εκεί…
να σου δώσει ζακέτα…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
