Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή…
γράφτηκε το 1986…
τραγουδήθηκε από τον τεράστιο Στράτο Διονυσίου…
αγαπήθηκε όσο λίγα…
βαρύ ζεμπέκικο…
έτσι όπως το έγραψε ο Τάκης Μουσαφίρης…
προορισμένο να τραγουδιέται…
εκεί κοντά στο ξημέρωμα…
όταν ο νταλκάς πνίγεται στο ποτό…
ήταν και οι στίχοι του Βασίλη Παπαδόπουλου…
για κάποιον απελπισμένο…
που μόλις χώρισε από μεγάλο έρωτα…
και μέσα στο μεγάλο του πόνο…
μην έχοντας που να σταθεί και που να πάει…
ζητάει βοήθεια από έναν ταξιτζή…
που η εμπειρία της νύχτας…
τον έχει κάνει πολλές φορές να παίρνει…
ρόλο ψυχολόγου, φιλοσόφου, δημοσιογράφου, επιστήμονα…
αναλυτή ανθρωπίνων σχέσεων…
αυτός που θα υποβαστάξει…
5 η ώρα το πρωί…
τον ήρωα του τραγουδιού…
για να τον βάλει στο σπίτι του…
δεν πίνω γενικά στη ζωή μου…
μία φορά…
βρέθηκα να σέρνομαι…
χωρίς να έχω καταλάβει καν…
πως βρέθηκα στο ασανσέρ της πολυκατοικίας που έμενα…
πεσμένος…
να κοιτάζω τα κουμπιά…
και να του μιλάω…
μπας και ξεκινήσει…
ήταν 1993…
η φωνητική καθοδήγηση δεν είχε εφευρεθεί…
και το ασανσέρ…
όταν έμπαινες…
έκανε θορύβους που δεν αναγνώριζε καν…
το ανθρώπινο αυτί…
καταλαβαίνω τον νταλκά του ήρωα του τραγουδιού…
ή τον νταλκά…
οποιουδήποτε…
που είναι τόσο μεγάλος…
που πρέπει να πνιγεί στο αλκοόλ…
μέχρι να βγει ο ήλιος το πρωί…
και ο νταλκαδιασμένος…
με τα τέσσερα από το μαγαζί…
δεν καταλαβαίνω…
πως αυτός που δεν θα στέκεται…
από το πολύ ποτό στα δυο του πόδια…
θα θεωρήσει εαυτόν ικανό…
να πιάσει τιμόνι…
εκεί…
το πράγμα παύει να είναι αστείο…
γιατί…
εσύ…
μπορεί να έχεις κάθε διάθεση να αυτοκτονήσεις…
κινούμενος δολοφόνος στους δρόμους…
δεν έχεις δικαίωμα να γίνεις…
λύσεις υπάρχουν…
να οδηγήσει ο ξενέρωτος σαν και μένα…
να χρησιμοποιήσεις κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς…
θα έχει ξημερώσει…
ή να πάρεις τον ταρίφα της ιστορίας μας…
τον οποίο…
θα πρέπει να πληρώσεις…
για να σε πάει στο σπίτι σου…
και να σου κάνει…
στη διάρκεια της διαδρομής τον ψυχολόγο…
ο νταλκάς με το ποτό…
έχει συνέπειες…
και πληρώνεται με κόμιστρο…
δεν ξέρω…
σε ποια κρίση μεγάλης ευφυΐας…
ο νέος υφυπουργός μεταφορών της κυβέρνησης…
ο οποίος…
έχοντας λύσει προφανώς…
τα θέματα ασφάλειας στους ελληνικούς σιδηροδρόμους…
δυόμιση χρόνια μετά το έγκλημα των Τεμπών…
με την πληγή να παραμένει ανοιχτή…
σκέφτηκε…
κατανοώντας τους μεγάλους…
καταστροφικούς νταλκάδες…
και τον συνδυασμό τους με το ποτό…
να προτείνει…
Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή…
το κόμιστρο των ταξί…
να είναι φθηνότερο…
και επιδοτούμενο από το κράτος…
για να δώσει κίνητρο…
στον νταλκαδιασμένο σουρωμένο…
να τα χρησιμοποιήσει…
λες και το πρόβλημα…
ήταν μόνο οικονομικό…
το οποίο…
μόλις μειωνόταν το κόμιστρο…
ο – δεν ξέρω που πατώ και που βρίσκομαι – σουρωμένος…
θα έτρεχε να πάρει ταξί…
ένα νέο pass…
ντίρλα pass…
επιβραβεύοντας…
αυτόν…
που…
δεν μπορεί να ελέγξει…
κατ’ εξακολούθηση…
τον εαυτό του…
ο καθένας έχει δικαίωμα να ζήσει…
τους μεγάλους έρωτες…
τους μεγάλους χωρισμούς…
και τα μεγάλα πάθη…
ακόμα και τις καταχρήσεις…
όπως αυτός θέλει…
αλκοόλ και τιμόνι ΔΕΝ συμβαδίζουν…
και αυτό σίγουρα…
ΔΕΝ λύνεται…
με κανένα μπουζούκια pass…
το χειρότερο…
με όλα αυτά που βλέπουμε να νομοθετούνται…
δεν θέλει πολύ…
να αρχίσουν το ποτό…
– και όχι μόνο…
ακόμη και εκείνοι…
που δεν πίνουν…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
