«Απαιτούνται άμεσα τομές και γενναίες αποφάσεις εάν θέλουμε να έχουμε ελληνικά προϊόντα και να μην μετατραπούν τα χωριά σε «φαντάσματα»»
Tις περασμένες δεκαετίες πρόεδροι και κοινοτάρχες είχαν δώσει σκληρές μάχες και αγώνες για να αποκτήσουν τα χωριά σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, δρόμους, ρεύμα, νερό, σχολικά κτίρια, κέντρα Υγείας, πάρκα και υποδομές. Οι αλλεπάλληλες αλλαγές στην Αυτοδιοίκηση στερούσαν πάντα αρμοδιότητες και πόρους από τα χωριά. Στη Λάρισα για παράδειγμα έχουν μετατραπεί σε κοινότητες και ανήκουν στις δημοτικές ενότητες στους επτά Δήμους, Λαρισαίων, Αγιάς, Ελασσόνας, Κιλελέρ, Τυρνάβου, Τεμπών και Φαρσάλων.
Με μια περιήγηση στα περισσότερα χωριά, όχι μόνο στα ορεινά και τα απομακρυσμένα, αλλά και τα πεδινά, που απέχουν λίγα χιλιόμετρα από τις έδρες των Δήμων, θα διαπιστώσει κανείς πως ερημώνουν. Κοινοτικά κτίρια, ιατρεία, σχολεία, καφενεία και εκκλησίες που κάποτε έσφυζαν από ζωή, στις μέρες μας μαραζώνουν. Στην ίδια κατάσταση και οι συνεταιριστικές αποθήκες που άλλοτε ήταν γεμάτες καρπούς και πλημμύριζαν πλούτο στην ελληνική επαρχία. Η εικόνα που περιγράφουμε δεν αφορά μόνο τη Λάρισα, αλλά είναι σχεδόν ίδια σε όλη την ελληνική περιφέρεια.
Υπήρξαν πολλά φωτεινά παραδείγματα τα περασμένα έτη, όπως για παράδειγμα τα ιστορικά Αμπελάκια με τον πρώτο συνεταιρισμό στον κόσμο, τη «Συντροφία των Αμπελακίων», ο οποίος αν και δεν κατάφερε να αντέξει στο χρόνο, ωστόσο άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του, το Μεταξοχώρι που γνώρισε οικονομική ακμή με την παραγωγή μεταξιού και πολλά κεφαλοχώρια στην Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας που έγραψαν τη δική τους λαμπρή πορεία στην ιστορία του τόπου μας.
Στις μέρες μας, οι ελάχιστοι πια που επέλεξαν να παραμείνουν στα χωριά δίνουν το δικό τους αγώνα επιβίωσης και σε πολλές περιπτώσεις κάτω από αντίξοες συνθήκες. Η μείωση του πληθυσμού στην ελληνική επαρχία για πολλούς και διαφορετικούς λόγους ανά περιοχή, όπως ήταν αναμενόμενο συρρίκνωσαν την παραγωγή στον πρωτογενή τομέα. Κτηνοτροφία και γεωργία διανύουν πια μια πολύ κρίσιμη περίοδο.
Ένα πλέγμα από πολιτικές στρεβλώσεις ετών, που συνεχίζονται και στις μέρες μας, ερήμωσαν τα χωριά. Σήμερα, όσοι απέμειναν στις κατακερματισμένες αγροτικές εκμεταλλεύσεις δίνουν καθημερινά σκληρές μάχες. Μια σειρά από «αγκάθια» όπως το υψηλό κόστος παραγωγής, ο γερασμένος αγροτικός πληθυσμός, η έλλειψη εργατών γης, η σημαντική υστέρηση σε επενδύσεις και καινοτομία κ.ά., οδηγούν σε μαρασμό την ελληνική ύπαιθρο.
Κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα, Αυτοδιοίκηση, Πανεπιστήμια και φορείς οφείλουν να επανεξετάσουν τη στάση τους για την κατάσταση στην ελληνική επαρχία και το μέλλον της κτηνοτροφίας και της γεωργίας. Απαιτούνται άμεσα τομές και γενναίες αποφάσεις εάν θέλουμε να έχουμε ελληνικά προϊόντα και να μην μετατραπούν τα χωριά σε «φαντάσματα». Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
