Άδικα φοβούμαστε το θάνατο. Ο άνθρωπος, το πνεύμα του ανθρώπου, δεν πεθαίνει. Δεν έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας, αλλά μόνο μεταξύ ευτυχισμένης ύπαρξης και δυστυχισμένης. Θα μου πείτε και σαν δεν πεθαίνει το πνεύμα, ποιο είναι το κέρδος αφού το σώμα πεθαίνει;
Οι υλιστές αμφισβητούν και την ύπαρξη του πνεύματος. Πώς υπάρχει το πνεύμα, αφού ο εγκέφαλος που δημιουργεί τις σκέψεις καταστρέφεται με το θάνατο του σώματος;
Κατ΄ αρχήν ο εγκέφαλος δε δημιουργεί, αλλά συγκρατεί σκέψεις. Ο εγκέφαλος είναι για το πνεύμα όπως είναι τα αισθητήρια όργανα για το σώμα. Δε δημιουργούν τα αισθητήρια όργανα τις αισθήσεις, αλλά συγκρατούν τις αισθήσεις.
Ωστόσο το θέμα μας δεν είναι αν ο θάνατος του σώματος εξαφανίζει τη ζωή του ανθρώπου ή αν ο άνθρωπος εξακολουθεί να ζεί και μάλιστα με μεγαλύτερη διαύγεια και μετά το θάνατο του σώματος, επειδή αυτό για μας είναι λυμένο ότι η ζωή δεν τελειώνει με το σωματικό θάνατο. Το θέμα μας είναι εκείνοι οι άνθρωποι που δεν πεθαίνουν, όπως όλοι οι άλλοι.
Ο Κύριος είπε «είναι τινές των ώδε εστηκότων οίτινες ου μη γεύσονται θανάτου.» (Είναι μερικοί από αυτούς που βρίσκονται εδώ, οι οποίοι δεν θα γευτούν ποτέ το θάνατο). Όλοι οι άνθρωποι θα ήθελαν να μη νιώσουν την πίκρα του θανάτου, το είδος αυτό της απέραντης μοναξιάς, όταν όλοι είναι με το μέρος της ζωής και κανείς δεν συνοδεύει αυτόν που του έλαχε να πεθάνει. Μερικοί όμως ενδιαφέρονται περισσότερο από τους άλλους γι΄ αυτήν την ώρα και προετοιμάζουν τον εαυτό τους.
Οι φιλόσοφοι π.χ. ανήκουν στην κατηγορία αυτή. Λένε μάλιστα πως φιλοσοφία είναι η διαρκής σπουδή του θανάτου. Αυτοί οι άνθρωποι φροντίζουν να βρουν ένα τρόπο να μην νιώσουν τη δειλία του θανάτου. Ο Άγιος Αυγουστίνος έλεγε: «Και βέβαια θα πεθάνουμε, αλλά όχι τώρα ακριβώς».
Τα καλά νέα του Ευαγγελίου είναι πως μαζί με τον αναστάντα Χριστό ανασταίνεται και ο άνθρωπος που πιστεύει σ΄ Αυτόν. Ο Χριστός ξεπλήρωσε επάνω στο σταυρό που δέχτηκε για τις αμαρτίες μας, για μας το ύστατο χρέος του θανάτου. Δεν είναι ανάγκη να το πληρώσουμε για δεύτερη φορά εμείς. Μέσα στο σκεπτικισμό τους οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν πρέπει να απελευθερωθούν κάποτε από αυτόν. Ως τώρα τους τελευταίους αιώνες η ανθρωπότητα έδωσε εμπιστοσύνη στην επιστήμη γιατί πίστεψε ότι ο άνθρωπος θα θεραπεύσει τα προβλήματα που την βασανίζουν, ακόμα και τα άλυτα, αλλά διαψεύστηκε, γιατί με το μυαλό δεν λύονται όλα τα προβλήματα.
Μέχρι τώρα, ο κόσμος δοκίμασε να βρει λύσεις με το μυαλό. Τώρα ήρθε ο καιρός ο άνθρωπος να εμπιστευτεί την καρδιά του και να αγαπήσει το Χριστό!
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
