Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
(Με περισσότερη ευχαρίστηση , λοιπόν, θα καυχηθώ στις ασθένειές μου, για να κατοικήσει μέσα μου η δύναμη του Χριστού.) 2Κορ.12,9
Ο παππούς μου ήταν ταπεινός. Γνώριζε την αξία του να είσαι ταπεινός. Αυτό που μου συμβούλευε πάντα ήταν να ζω όπως αρέσει στο Θεό. Ο αληθινός εαυτός μου είναι το «είναι», που αρέσει στο Θεό. Η Γραφή λέει, πως οι εκλεκτοί του Θεού, έχουν «σπλάχνα οικτιρμών». Ενδύσασθε «σπλάχνα οικτιρμών». Να είμαστε πονετικοί άνθρωποι, να έχουμε λύπη, καθώς και ο Χριστός χάρισε τον εαυτό του από τον πόνο του για τους φτωχούς ανθρώπους.
Γνώριζε ότι εκείνο που μας εμποδίζει να αγαπάμε το Θεό είναι η υπερηφάνεια. Αυτή μας κάνει να υποτιμούμε το Θεό. Μας κάνει πραγματικά τρελούς. Δεν είναι τρέλα, να υποτιμούμε το Θεό;; Φτειάχνουμε κάτι καλό και δεν μας αρκεί, ότι ο Θεός το ξέρει. Θέλουμε να το δείξουμε στους ανθρώπους. Τί είναι ο άνθρωπος μπροστά στο Θεό;
Η συμβουλή του παππού μου, να ζω όπως αρέσει στο Θεό, είναι η ίδια με την ταπείνωση. Είναι σαν να μου έλεγε, να μην είμαι υπερήφανος. Να είμαι χαρούμενος που ο Θεός με βλέπει. Το παν είναι η υγεια, έλεγε κάποιος συνταξιούχος της χωροφυλακής, που τον συνάντησα ,τις προάλλες , στο δρόμο. Το παν είναι η ζωή, του είπα. Ο Θεός μας χαρίζει τη ζωή. Αυτό είναι το σπουδαιότερο! Πολλοί ζουν με τις αρρώστειες τους.
Ο Απόστολος Παύλος γράφει στη δεύτερη επιστολή του, στους Κορινθίους: «Ήδιστα ουν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώσει επ’ εμέ η δύναμις του Χριστού..» (2Κορ., 12,9) (με περισσότερη ευχαρίστηση , λοιπόν, θα καυχηθώ στις ασθένειές μου, για να κατοικήσει μέσα μου η δύναμη του Χριστού.»
Άλλη συμβουλή του παππού μου Αγγελάκη, ήταν να λυπάμαι τα πλάσματα του Θεού και να μην τα καταστρέφω. Να νιώθω σεβασμό για κάθε αισθανόμενο πλάσμα και να θαυμάζω τον έναστρο ουρανό!
Ο παππούς μου ήταν ένα διάστημα επιστάτης στο δημοτικό σχολείο Δεσκάτης . Κάποιος που γνώριζε πόσο αγαπούσα τον παππού μου, μου είπε μια μέρα: Έλα να σου πω για τον παππού σου, για να χαρείς . Ο παππούς σου, λυπούνταν να μας βλέπει ξυπόλυτα έξω στο κρύο και άνοιγε τις πόρτες για να μπούμε στην τάξη, πριν χτυπήσει το κουδούνι.
Κάποτε έπεσε κεραυνός στο σχολείο Δεσκάτης και σκότωσε πολλά παιδιά περνώντας μέσα από τις αίθουσες. Όταν είδε τα νεκρά παιδιά ο παππούς μου , τα μαλλιά του έγιναν κατάλευκα! Πέρασε πολύς καιρός για να ξαναβρούν το χρώμα τους!
Τί σημαίνει, αν άψωμαι του ιματίου, σωθήσομαι;
Τί σημαίνει η πίστη της γυναικός πως θα θεραπευτεί από την ανίατη ασθένειά της, αν ακουμπήσει το ιμάτιο του Κυρίου Ιησού, όπως γράφει το Ευαγγέλιο. Γι’ αυτό οι πιστοί τρέχουν στους Αγίους τόπους, για να βρεθούν πιο κοντά στα ιερά πρόσωπα του Χριστού και της Παναγίας και των Αγγέλων του Θεού.
Ο άνθρωπος λαμβάνει θάρρος από την παρουσία των αγαπημένων προσώπων. Ό λαός δίνει σημασία στο πρόσωπο: «το πρόσωπο είναι σπαθί που κόβει τα εμπόδια.’ λέει η λαϊκή παροιμία.
Αυτά όλα τα ξέρουμε από τη Γραφή. Αλλά και από την προσωπική εμπειρία γνωρίζουμε την αλήθεια για την πίστη. Το παραμικρό στραβοπάτημα να κάνουμε στην Πίστη, επιστρέφουμε στην αρχή, όταν δεν πιστεύαμε. Την ίδια πίκρα που νιώθαμε τότε, την νιώθουμε πάλι, όταν απομακρυνόμαστε απ το Θεό.
«Αν θέλουμε να επιστρέψωμε στο Θεό, και να βρούμε σ’ Εκείνον τον εαυτό μας, πρέπει ν’ ανατρέψουμε την πορεία του Αδάμ, να πάμε πίσω ανάποδα το δρόμο που αυτός έκανε.Ο δρόμος περνάει από το κέντρο της ψυχής μας. Ο Αδάμ απομακρύνθηκε από το Θεό και κλείστηκε στον εαυτό του, βγήκε κατόπιν από τον εαυτό του και πήγε προς τα πλάσματα. Οφειλομε τώρα να εγκαταλείψωμε (κατά τη χριστιανική έννοια της λέξης ) τα εξωτερικά πράγματα και να ξαναμπούμε στο βάθος της ψυχής μας για να βρούμε το Θεό.Πρέπει να επανακτήσουμε τον αληθινό εαυτό μας απαλλασσόμενοι από το άγχος, το φόβο και τις άτακτες επιθυμίες.» ( Τόμας Μέρτον).
mlvardospot.blogspot.com
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
