Στη βεράντα άνθισε η πασχαλιά, το κρυαδάκι του φετινού Απρίλη δεν την φόβισε, μοσχοβολάει, επιτέλους θάναι μπουμπουκιασμένη το Πάσχα, άλλες χρονιές τα λουλουδάκια της έφευγαν νωρίτερα.
Θα με περιγελάσετε ίσως, αλλά σαν της λέω καλημέρα το πρωί ανοίγει η καρδιά μου, ομορφιά μου της λέω να γύριζε ο χρόνος να μούδινες ένα κλαράκι να στολίσω το καλαθάκι… και σκύβω τη μυρίζω και για λίγο αλλάζει το μέσα μου. Πώς γίνεται σαν το παιδί που έχεις μέσα σου σε κυριεύει; Κάπως έτσι.
Άνθισε η έμορφη, ο Λάζαρος θα ακούσει το «δεύρο έξω» θα έλθουν τα Πάθη θα λάμψει η Ανάσταση.
Τρέχει η ζωή, προχωράει, τρέχουμε και μεις να την προλάβουμε να την χαρούμε.
Καμιά φορά όσο την κυνηγάμε κι όσο μας ταλαιπωρεί, ξεχνάμε τα βασικά αναλωνόμαστε στα επίκαιρα. Για παράδειγμα μέρες τώρα κουβεντιάζουμε πόσο ψηλά θα πάει το αρνί,-στην τιμή- το τσουρέκι το κουλουράκι το πασχαλιάτικο, το σοκολατένιο αβγό, η ντομάτα το μαρουλάκι, η λαμπάδα για το βαφτιστήρι και τα δωράκια, όλα μα όλα πήραν τον ανήφορο, περίεργος ανήφορος αυτός…κατήφορο δεν έχει…
Η πικρή αλήθεια είναι πως έχουμε δίκιο, αλλά η γιορτή δε γίνεται μεγάλη αν σουβλίσουμε ολόκληρο αρνί ή αν βάλουμε στο φούρνο λίγο κρέας με πατάτες…Η Γιορτή θέλει ανθρώπους γύρω μας, θέλει χαμόγελα αγκαλιές κι αγάπη.
Αγάπη, όποιος την έχει καμιά φορά την προσπερνά, ίσως γιατί την έχει δεδομένη, ίσως πάλι γιατί έτσι είναι στη φύση του ανθρώπου να εκτιμάει περισσότερο αυτό που δεν έχει και λιγότερο αυτό που έχει…
Αλλά να πούμε και του στραβού το δίκιο, μόνο με αγάπη δεν εξοφλούνται λογαριασμοί ούτε αγοράζονται τα ώνια ούτε γεμίζει το καλαθάκι, όχι του Λάζαρου, της νοικοκυράς.
Τ’ αγαπάει τρελά ο παππούς τα εγγονάκια του, καλά η γιαγιά μπορεί να τα τηγανίζει πατάτες όλη μέρα ακόμη και τη μέρα του Πάσχα, αλλά χωρίς συνταξούλα αυτές τις μέρες τι μπορούν να κάνουν κι οι δυό; Φταίνε που έπεσε νωρίς το Πάσχα; Φταίνε που η σύνταξη τους φτάνει για ένα δεκαπενθήμερο και εάν; Τι να αποταμιεύσουν;
Πριν λίγες μέρες μια πολύ μεγάλη σε ηλικία κυρία μου ζήτησε να τη βοηθήσω στο μηχάνημα ανάληψης χρημάτων. Δεν χρειάζονται λεπτομέρειες. Στο τέλος της διαδικασίας επειδή δεν είχε τα γυαλιά της της διάβασα το υπόλοιπο λογαριασμού της σύνταξής της. Ήταν τέσσερα ευρώ…! Η σύνταξη θα έμπαινε σε μια εβδομάδα! Κοκάλωσα. Με κατάλαβε. Έχει και λίγα ο παππούς μου λέει…Θα τα βγάλουμε πέρα.
Θα τα βγάλουμε πέρα…Θα τα βγάλουν πέρα. Γιατί είναι μαζί, γιατί πέρασαν καλύτερα χρόνια αλλά ίσως και πολύ χειρότερα, γιατί είπε τη λέξη παππούς κι έλαμψαν τα ματάκια της, θα βρει τον τρόπο αυτή η γυναίκα με κεφαλαία τα γράμματα, που κουράστηκε στη ζωή για να έχει λαμβάνειν σύνταξη του πένητα, θα βρει τον τρόπο γιατί κατέχει την αγάπη!
Αυτοί που διαφεντεύουν τις ζωές μας, οι άριστοι αδιάφοροι της ανάγκης των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, οι άριστοι χορτασμένοι σε μισθούς και κερασμένες γιορτές και πανηγύρεις, μακάρι κάποια στιγμή να βρουν την πέτσα που δεν έχουν, την τσίπα όπως λέει ο λαός…Ίσως έτσι καταλάβουν την αγάπη…
Η υπογράφουσα και η γνωστή παρέα, Φιντέλ και τα μολύβια, σας ευχόμαστε ένα Πάσχα γεμάτο Αγάπη!!!
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
