Αν θες να είσαι καλός, πρέπει να κάνεις παρέα με καλύτερους, αν θες να είσαι όμορφος, να στέκεσαι δίπλα σε ομορφότερους, αν θες να γίνεις έξυπνος, κάνε παρέα με εξυπνότερους, αν θες να γίνεις πλούσιος σε αισθήματα, κάνε παρέα με πλουσιότερους σε ενσυναίσθηση, αν θες να νοιώθεις νέος, κάνε παρέα με νεότερους, αν θες να μάθεις, κάνε παρέα με μυημένους…
Οι παραπάνω σκέψεις δεν ξέρω πώς και γιατί με συνοδεύουν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και τις τηρώ ακόμη και σήμερα σχεδόν ευλαβικά. Όχι για να κερδίσω απαραίτητα κάτι, όσο για να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του μικρού που θέλει όσο μπορεί να μεγαλώσει… Και αν κάτι κατάφερα είναι πως σε ανθρώπους χρωστάω την περπατησιά μου… σε δασκάλους με ή χωρίς πτυχία, σε συναντήσεις αορίστου ή ορισμένου χρόνου, αλλά πολύτιμες.
Συγγνώμη για το προσωπικό ύφος, αλλά είχα σήμερα μια συνάντηση με εφηβάκια δεκαπέντε-δεκάξι χρόνων, -δεν χρειάζονται λεπτομέρειες-, κι έφυγα από κει όχι μόνο «νεότερη» αλλά και σοφότερη, με σκέψεις που έκανα κάποιες δεκάδες χρόνια πριν, σαν τις παραπάνω, με σκέψεις που αν δεν συναντούσα αυτά τα απίστευτα παιδιά δεν θα τις έκανα.
Δεν θα τις έκανα γιατί παρασυρμένη από την ειδησεογραφία είχα πιστέψει πως η νεολαία έχει ξεφύγει, πως τα νέα παιδιά είναι μόνο στο tik tok και στις διάφορες επικίνδυνες εφαρμογές του διαδικτύου, πως είναι ένα βήμα πριν γίνουν πρωταγωνιστές στη σειρά Εφηβεία, (Adolescence), στη σειρά που τάραξε όσους την είδαν με την ωμότητα που αναπαριστά το σημερινό χάος μεταξύ των γενεών και την καταστροφική επίδραση των σόσιαλ γενικώς στη ζωή και στην ψυχολογία των νέων παιδιών.
Ένα μπουκέτο εφήβων λοιπόν, με όλα τα χαρακτηριστικά της εφηβείας, από την αφωνία σχεδόν του ενός μέχρι τη φασαριόζικη παρουσία του άλλου, με συστολή αλλά και ερωτήσεις καρφιά, με γέλια και φως παρά τη συννεφιασμένη μέρα, μ’ έκαναν όπως σας είπα και «νέα» για δυο ώρες περίπου και σοφότερη και αισιόδοξη για το μέλλον.
Γύρισα σπίτι κι άνοιξα το λάπτοπ να δω τι γίνεται στον κόσμο που άφησα πριν συναντηθώ με τους καινούριους φίλους, τα εφηβάκια, κι έπεσα πάνω στα κανόνια και το βούτυρο, -τι είναι πολυτιμότερο-, τόπε ο Γκέμπελς πρώτος κι ενίοτε και κατά το δοκούν το επανέλαβαν πολλοί, τόπε κι ο Π/Θ μας σήμερα, σε απλή μετάφραση είναι σαν να ρωτάς αν θέλει κάποιος φρεγάτες ή ψωμί…κοντά σιμά τον βλέπω να μας στέλνει για παντεσπάνι, ή κουλουράκια μέρες πούρχονται, ειδήσεις για δράσεις της εγχώριας μαφίας, εσωκομματικούς τριγμούς, σεισμούς μακρινούς και ολέθριους, δασμούς και άλλους τραμπισμούς, κυκλώματα, ελλείψεις, παραλείψεις, τροχαία, εγκλήματα, βροχές, καταιγίδες, καταστροφές, τι άλλο να πω και να γράψω;
Αντίδοτο σε όλα αυτά δεκαπέντε φατσούλες που μου θύμισαν ότι η ζωή είναι ελπιδοφόρα όταν σου κάνουν παρέα η ομορφιά και η αληθινή αθωότητα!
Ευχαριστώ τα μάλα!
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
