Πρώτη γυμνασίου…
είχα μία καθηγήτρια…
φιλόλογο…
ήταν από εκείνες…
που τις αποκαλείς…
πάντα με το επίθετό της…
θυμάμαι το επίθετό της…
άρχιζε από Μ…
η κυρία Μ…
πρόσωπο αυστηρό…
χαρακτηριστικά αλλοιωμένα…
υπέρ μιας υποτιθέμενης σοβαρότητας…
η κυρία Μ…
δε γελούσε ποτέ…
έμπαινε στην τάξη…
η είσοδός της επέβαλε σιωπή…
σιωπή όχι από σεβασμό…
ούτε από ενδιαφέρον για τη διδασκαλία της…
σιωπή…
εξουσίας…
αυτής…
που επιβαλλόταν από την θέση της…
το κενό μεταξύ της διδακτικής έδρας και των μαθητικών θρανίων…
δεν το γέμιζε η προσωπικότητα…
ο χαρακτήρας της κυρίας Μ…
αυτό το κενό…
γέμιζε από τον φόβο της εξουσίας…
ήξερε ότι κανένας μαθητής δεν την αγαπούσε πραγματικά…
ήξερε ότι χωρίς αυτή τη μικρή…
ασήμαντη εξουσία που είχε…
όταν σήκωνε κάποιον μαθητή…
και τον κατακεραύνωνε μπροστά σε ολόκληρη την τάξη…
γιατί δεν ήξερε καλά το μάθημα…
θα ήταν ένα τίποτα…
η κυρία Μ…
είχε βολευτεί μέσα στη μικρή της εξουσία…
ένιωθε σημαντική…
ενώ στην ουσία ήταν τίποτα…
μία απλή…
ασήμαντη…
φιλόλογος καθηγήτρια…
καταδικασμένη να περάσει στη λήθη…
ανάξια οποιουδήποτε σεβασμού…
η κυρία Μ…
με την μικρή της εξουσία…
ήταν η βασίλισσα ντάμα από την Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων…
που έκοβε κεφάλια…
μα σαν η Αλίκη μεγάλωσε…
είδε ότι τελικά δεν ήταν τίποτε παραπάνω…
από ένα τραπουλόχαρτο…
η υπουργός Πολιτισμού…
με εκείνο το μόνιμα δασκαλίστικο ύφος…
την αυστηρότητα στο πρόσωπο…
παράστημα και στήσιμο…
στην περιοδεία της στο Άργος…
βρέθηκε μπροστά σε ένα κουφάρι κτιρίου…
γκρεμισμένο από μέσα και ετοιμόρροπο…
μόνο οι τέσσερις τοίχοι έστεκαν…
και αυτοί με το ζόρι…
οι τέσσερις τοίχοι…
γεμάτοι γκράφιτι…
όπως σε κάθε κτίριο που αφήνεται στην τύχη του χρόνια…
την κυρία υπουργό…
ακολουθούσαν κάμερες καταγράφοντας την επιθεώρηση…
και παρατρεχάμενοι…
από εκείνους που πάντα λένε ναι…
μην χαλάσουν το κέφι της κυρίας υπουργού…
είδε η υπουργός…
τα γκράφιτι στους τοίχους του εδώ και 15 χρόνια ετοιμόρροπου κτιρίου…
εξοργίστηκε…
στράφηκε στην έφορο Αρχαιοτήτων…
και μπροστά σε όλους…
προσβλητικά…
εξευτελιστικά…
έβαλε τις φωνές…
η κυρία υπουργός ήξερε…
ότι οι φωνές δημόσια…
σε κρατικό λειτουργό…
θα ερμηνευόταν ως αυστηρή επίπληξη για εντολές…
που δεν έχουν εφαρμοστεί…
οι κάμερες τραβούσαν…
η υπουργός εξευτέλισε την έφορο…
θίχθηκε από το θέαμα που αντίκρυσε…
ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι…
της κυρίας υπουργού…
ουδόλως το αίμα δεν της είχε ανεβεί…
με τον εαυτό της…
όταν ξεγελάστηκε από την μεγάλη υποκριτική δεινότητα του Λιγνάδη…
ούτε της είχε ανεβεί το αίμα…
όταν πρόσφατα…
επίτρεψε στην Εθνική Πινακοθήκη…
να λογοκρίνει καλλιτέχνες και να κατεβάσει έργα…
η κυρία υπουργός…
εξοργίστηκε με την έφορο δημόσια…
για ένα κτήριο…
γκρεμισμένο που δεν έχει ανακατασκευαστεί…
η κυρία υπουργός αντιλαμβάνεται ως πεζοδρομιακές…
τις σχέσεις με κρατικούς λειτουργούς που υπάγονται στο υπουργείο της…
της αρέσει να νομίζει ότι η εξουσία της είναι τέτοια…
που δικαιολογεί τον εξευτελισμό…
αντί τη συζήτηση σε ένα γραφείο…
η κυρία υπουργός μίλησε…
όταν μιλά η κυρία υπουργός…
όλοι πρέπει να σιωπούμε…
η κυρία υπουργός είναι Η ΕΞΟΥΣΙΑ…
μόνο που δεν καταλαβαίνει…
ότι η εξουσία της είναι τόση…
όση της κυρίας Μ…
ή ακόμη χειρότερα…
τόση…
όση της βασίλισσας ντάμας στην Αλίκη…
που δεν είναι τίποτε άλλο…
από ένα απλό τραπουλόχαρτο…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
