Δεν μου έλαχε να γίνω πρωθυπουργός…
και μάλλον δεν θα μου τύχει…
ούτε μου έλαχε να είμαι γόνος από πολιτικό τζάκι…
μη εξαρτώμενος από το μισθό…
απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει κάποιος πρωθυπουργός…
στην Ελλάδα…
καταργήσαμε τη Βασιλεία…
αλλά επιμένουμε σε κληρονομικά χαρίσματα πρωθυπουργών…
δεν μου έλαχε να γίνω πρωθυπουργός…
δεν ξέρω το εικοσιτετράωρο ενός πρωθυπουργού…
πως ξεκινά τη μέρα…
με ποιους συσκέπτεται…
αν διαβάζει άρθρα και αναλύσεις που αφορούν τον ίδιο και την κυβέρνησή του…
κυρίως…
αν αφουγκράζεται αυτά που φωνάζει η κοινωνία…
παλιότερα…
ήταν εκείνη…
η κλασσική υποτιμητική έκφραση…
που απέδιδε η αντιπολίτευση…
για πρωθυπουργούς κλεισμένους στο γυάλινο πύργο…
προσπαθώ να καταλάβω…
μία είδηση…
ένα γεγονός…
που η κοινωνία…
εμείς…
ένα 80 τοις εκατό…
το εκλαμβάνουμε με έναν τρόπο…
με τον ίδιο ακριβώς τρόπο…
το εκλαμβάνεται και ο πρωθυπουργός…
ο Μαυρογιαλούρος…
στο Υπάρχει και Φιλότιμο του Αλέκου Σακελάριου…
κλεισμένος στο υπουργικό του γραφείο…
μεταξύ ανόητων λόγων…
μεγαλοστομίες…
για πατρίδα…
ευθύνες…
δόξα και τιμή…
και στο σπίτι του…
με σταυρόλεξα και χαρτιά…
ενημερώνεται από τον γραμματέα του…
και τον κομματάρχη…
για την αγάπη του κόσμου στο πρόσωπό του…
ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο…
εκείνη η μουριά που φύτρωσε ξαφνικά στη μέση του δρόμου…
όπως χαρακτηριστικά λέει η κόρη του που οδηγούσε…
θα τον φέρει σε ένα χωριό στη μέση του πουθενά…
με κανονικούς ανθρώπους…
κανονικά προβλήματα…
θα μάθει την αλήθεια…
ότι αντί για νερό στο όνομά του…
οι κάτοικοι τον έχουν φορτώσει στη μούντζα…
άραγε…
που βρίσκεται ένας πρωθυπουργός…
όταν μία κοινωνία βράζει…
ακούει…
ή διαβάζει κείμενα…
που άλλοι έγραψαν γιαυτόν…
και που η χειρότερη πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης…
θα τα είχε γράψει καλύτερα…
πως είναι δυνατόν…
να σου δείχνουν υπουργούς, κυβερνητικά στελέχη…
λάθη και τραγικές παραλείψεις…
σε μία τραγωδία…
όπως των Τεμπών…
και συ να κουνάς το δάχτυλο σε αυτή την κοινωνία…
οι δημοσκοπήσεις να μιλούν για συγκάλυψη…
αναζήτηση αλήθειας…
απαίτηση δικαιοσύνης…
για 23 τα εκατό…
και συ να πιστεύεις ότι στέκεσαι αγέρωχος…
απέναντι σε αυτή την κοινωνία…
κουνώντας το 41 τακατό που δεν υπάρχει…
η κοινωνία να σου δείχνει…
πως φταις που υπέρμαχος των μνημονίων…
ξεπούλησες τα πάντα κρατικά…
απαξιώνοντας κάθε δυνατή κρατική δομή και οργανισμό…
και συ…
να συνεχίζεις να μιλάς…
για κακό δημόσιο και ευθύνες…
κακό δημόσιο…
που τα νεοφιλελεύθερα στελέχη…
μόλις πιάσουν στα χέρια τους την εξουσία…
θα βγουν να το κατασπαράξουν…
ποιο είναι ακριβώς το γεγονός…
που θα σε ταρακουνήσει…
θα σε βγάλει από το βαθύ ύπνο…
να καταλάβεις…
η κοινωνία δεν πίνει νερό στο όνομά σου…
σε μία κρίσιμη καμπή της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου…
όταν αναζητούνταν τα αίτια για την κατάρρευση…
η Μελίνα Μερκούρη…
είχε έτοιμη την απάντηση…
στρεφόμενη στον Ανδρέα Παπανδρέου είπε…
μήπως δεν αρέσουμε πρόεδρε ;
η κοινωνία…
στέλνει μηνύματα…
δεν τα στέλνει ψιθυριστά…
τα φωνάζει στις πλατείες…
αν κάποιοι…
εκεί…
κάνουν ότι δεν τα ακούν…
ενώ ο ίδιος…
κάθε πρωί…
την ώρα στον καθρέφτη του…
βλέπει στο είδωλό του…
την αγάπη του κόσμου…
αργά ή γρήγορα…
θα βρεθεί στη σκληρή αλήθεια του Μαυρογιαλούρου…
στο Μαυρογιαλούρο έπεφταν μόνο μούντζες…
βέβαια…
ο Μαυρογιαλούρος ήταν ταινία…
και γω που τα γράφω δεν είμαι πρωθυπουργός…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
