Oι μάγισσες αντίκρυσαν τον Μάκβεθ…
μετά από μία νικηφόρα μάχη στο πλευρό του βασιλιά…
προέβλεψαν ότι θα γίνει ο επόμενος στρατηγός…
και μετά…
ο επόμενος βασιλιάς…
ο βασιλιάς κάνει τον Μάκβεθ στρατηγό…
το πρώτο μέρος της προφητείας εκπληρώνεται…
το δεύτερο μέρος το επισπεύδει ο Μάκβεθ…
δολοφονεί τον βασιλιά…
γίνεται βασιλιάς στη θέση του…
μεταξύ τύψεων και φρικιαστικών οραμάτων…
δολοφονεί και εξαφανίζει όλους όσοι στέκονται εμπόδιο στην βασιλεία του…
η αντίσταση απέναντι στον σφετεριστή τύραννο βασιλιά διογκώνεται…
ο Μάλκομ, γιος του νεκρού βασιλιά, και Μακντάφ ξεκινούν εκστρατεία εναντίον του…
ο Μάκβεθ ζητά ξανά την προφητεία των τριών μαγισσών…
η προφητεία σαφής…
η βασιλεία δεν θα χαθεί μέχρι το δάσος του Μπέρναμ να φτάσει στη Δουνσιναία…
ο Μάκβεθ θα σκοτωθεί μόνο από χέρι άντρα που ΔΕΝ τον έχει γεννήσει γυναίκα…
ο Μακβεθ σίγουρος ότι δεν κινδυνεύει…
ούτε τα δάση περπατούν…
ούτε άντρες γεννιούνται χωρίς γέννα…
βασιλιάς αιώνια…
Μάλκομ, Μακντάφ και στρατός…
στο δάσος του Μπέρναμ κάτω από το οχυρό του Μάκβεθ…
ο Μάκβεθ δεν ανησυχεί…
μέσα στην αλαζονεία του….
έχει την προφητεία…
το δάσος του Μπέρναμ ανηφορίζει προς το οχυρό…
δέντρα κομμένα που χρησιμοποιούν Μάλκομ και Μακντάφ για να προστατεύεται ο στρατός πίσω από αυτά…
ο Μάκβεθ δεν ανησυχεί…
ο στρατός φτάνει στο οχυρό…
ο Μάκβεθ χλευάζει τους πάντες…
ξέρει…
η ζωή του δεν πρόκειται να κοπεί…
παρά μόνο από χέρι άντρα που έχει βγει χωρίς γέννα…
αλαζόνας…
ενώ τα πάντα καταστρέφονται γύρω του…
βλέπει με υπεροψία…
σχεδόν απολαμβάνει χωρίς ενσυναίσθηση…
αυτή την καταστροφή…
μέχρι…
που ο Μακντάφ του αποκαλύπτει…
πως αυτός είναι ο άντρας…
μιας και ο Μακντάφ δεν γεννήθηκε…
αλλά τον «τράβηξαν» από την κοιλιά της μάνας του…
την επόμενη στιγμή…
ο Μακντάφ του παίρνει το κεφάλι…
ο Μάκβεθ…
τυφλωμένος…
απομονωμένος…
στην αλαζονεία της εξουσίας…
θεωρούσε τον εαυτό του άτρωτο…
τώρα…
πέφτει νεκρός…
ο Μάκβεθ δεν είναι ο μόνος…
υπάρχει πάντα ένα κομβικό σημείο…
εκείνο που αυτός που κυβερνά πρέπει να ακούσει…
να αφουγκραστεί…
να προλάβει να διορθώσει…
πάντα…
αυτό το κομβικό σημείο…
έρχεται από δικά του λάθη…
λάθη τα οποία…
η αλαζονεία του…
δεν τον άφησε να τα δει…
να διορθώσει..
δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να απολογηθεί…
να ζητήσει συγγνώμη…
να σκύψει το κεφάλι…
δεν έχει γράψει μόνο ο Σέξπιρ για αυτά…
έχει γράψει η Ιστορία…
για τυφλωμένους στην παράνοια της δικής τους αλαζονείας…
το κείμενο γράφεται πριν τις 28 του Φλεβάρη…
γράφεται στον απόηχο των κυβερνητικών στελεχών…
που κουνάνε το δάχτυλο σε μία κοινωνία που βράζει…
που κραυγάζει…
ενώ αυτοί συνεχίζουν να μην ακούν…
γράφεται στον απόηχο τρομοκράτησης των πολιτών να μη βγουν στους δρόμους…
στους δρόμους…
για αλήθεια και δικαίωση…
για ζωή που μας έχουν στερήσει…
για τα παιδιά που δολοφονήσαν…
δεν ξέρω πως θα είμαστε μία μέρα μετά τις 28 του Φλεβάρη…
σίγουρα όλοι αλλαγμένοι…
όλοι εκτός από εκείνους…
που βλέπουν τον εαυτό τους στον Μάκβεθ…
αλλά πιστεύουν σε ένα διαφορετικό τέλος…
λίγο πιο παραμυθένιο…
στο…
έζησαν αυτοί καλά…
μόνο που η πραγματική ζωή…
και κυρίως η Ιστορία..
δεν είναι παραμύθι…
ίσως γιαυτό…
οι πολιτικοί που τόσο αγαπούν τα παραμύθια…
να μην την έχουν διαβάσει ποτέ…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
