Αν περίμενα στην ουρά να αγοράσω ένα φάρμακο από τα λεγόμενα υψηλού κόστους, από αυτά που να δώσει ο Θεός νάναι για όλον τον κόσμο αχρείαστα, κι εμφανιζόταν ο Γεωργιάδης με καφέδες σεκιουριτάδες και κανάλια, θα έτρεχα κατ΄ευθείαν στον γιατρό να μου γράψει χάπια για το »δούλεμα».
Αυτό το »δούλεμα» που έχει κάνει μια ολόκληρη κοινωνία να έχει πιάσει τη γωνίτσα της, να μη μιλάει να μη ρωτάει, κι αφού πονάει και δεν καλοπερνάει να της κερνάνε έναν καφέ της παρηγοριάς για να ξεχνιέται…
Σ΄ αυτό το σημείο είμαστε.
Υποφέρει ο κόσμος κι αυτοί κερνάν καφέδες και μετά ένα μπισκοτάκι του τύπου θα προσλάβουμε φαρμακοποιούς, -τόσα χρόνια υποστελεχωμένα τα φαρμακεία του ΕΟΠΠΥ τώρα το ανακάλυψαν-, θα σας στέλνουμε τα χάπια στο σπίτι, ε άμα συμφωνήσουν οι φαρμακοβιομηχανίες θα τα βάλουμε και στα φαρμακεία της γειτονιάς…Νόστιμο το μπισκότο δε λέω, αλλά περισσότερο με παξιμάδι για τον καφέ της παρηγοριάς μοιάζει…
Με επιδόματα, καλάθια της νοικοκυράς, μειώσεις φόρων που όλως παραδόξως αυξάνουν τις οφειλές μας προς το κράτος, με επιδοτήσεις στους αγρότες που βγάζουν τα τρακτέρ στους δρόμους όχι γιατί έχουν όρεξη για βόλτες αλλά γιατί τους εμπαίζουν, με παξιμαδάκια καραμελίτσες και καθρεφτάκια έχουν κάνει το »δούλεμα» επιστήμη και δεν έχει βρεθεί ακόμη το χάπι που λέγαμε…
Μέχρι να βρεθεί έχουμε να δούμε πολλά να ξεφυτρώνουν…
Πώς »ξεφύτρωσαν» για παράδειγμα τα Ωνάσεια σχολεία; Για πότε τα μελέτησαν, για πότε τα οργάνωσαν, για πότε τα έκαναν νόμο με τη βούλα, κανείς δεν πήρε είδηση.
Θα έλθουν λέει τα ΔΗΜ.Ω.Σ. να προσφέρουν υψηλού επιπέδου εκπαίδευση!
Θα έλθει ένα κοινωφελές ιδιωτικό Ίδρυμα να μπει στη δημόσια εκπαίδευση για να μας σώσει…! Ανοίγουν την κερκόπορτα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία με έξυπνο τρόπο και δεν κουνιέται φύλλο…΄Ισα ίσα κάποιοι χαίρονται που θα γίνουν επιτέλους γυμνάσια και λύκεια που θα υπηρετούν την αριστεία…
Γι΄ αυτά και για άλλα πολλά σας λέω, κι ευχαριστώ που μου το επιτρέπετε, πως μας βάλανε στη γωνίτσα. Πώς βρήκαν τον τρόπο είναι ερώτημα που επιδέχεται πολλές απαντήσεις, ο καθένας μας έχει κι από μία. Το θέμα δεν είναι οι απαντήσεις. Το θέμα είναι αν μπορούμε να βγούμε από τη γωνίτσα, τον καναπέ την πολυθρόνα την ανεξήγητη αδιαφορία.
Μπορούμε;
Μπορούμε.
Αν τους ξεχάσουμε όλους και πάμε με την καρδιά και μόνο με την καρδιά, μπορούμε.
Αν βάλουμε στην καρδιά, στην ψυχή μας την ίδια, τη φράση » Θα πεθάνουμε… Μάρθη σ΄Αγαπώ…» μπορεί να σωθούμε…Να τους αφήσουμε όλους, πρώην και νυν, να ζουν και να παίζουν στον κόσμο τους κι εμείς να αφήσουμε τη γωνίτσα μας…να μιλήσουμε να επικοινωνήσουμε, να ξαναερωτευτούμε το καλό και το δίκαιο, να προχωρήσουμε…!
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
