Χθες μιλώντας για την μακαρίτισσα μητέρα μου, είπα ότι ήταν το μόνο πρόσωπο το οποίο με γνώριζε και στο οποίο είχα απόλυτη εμπιστοσύνη. Το σπουδαίο είναι ότι παρόλο που γνώριζε την υπερευαισθησία μου, δεν μου έδινε συμβουλές.
Άλλωστε αυτό που με απασχολούσε σ’ όλη μου τη ζωή, ο φόβος του θανάτου, αυτό απασχολούσε και την ίδια και την έκανε να μη δίνει σημασία στις λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής. Ήταν πάντοτε σιωπηλή, κι όπως κατάλαβα η σιωπή της ήταν νοερά προσευχή.
Ύστερα από τόσα χρόνια μελέτης του θανάτου, τώρα δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι νεκροί μας έχουν πλήρη διαύγεια και επικοινωνούν μαζί μας με το πνεύμα με σύμβολα και εικόνες, όπως είναι η επικοινωνία μέσω της Τέχνης. Ότι υπάρχει στο όνειρο είναι σύμβολο κι ό,τι συμβαίνει είναι παραλλαγή, ΄έλεγε ο Γάλλος ποιητής Πωλ Κλωντέλ.
Ψες το βράδυ είδα τη μητέρα μου στο όνειρό μου. Η παρουσία της στο όνειρό μου ήταν μια καθαρή διδαχή περί του θανάτου. Η μητέρα μου με δίδασκε πως ο θάνατος είναι μια καθημερινή στιγμή, όπως οι άλλες της καθημερινής ζωής. Όπως δεν μας τρομάζει η καθημερινή ζωή κι ακολουθούμε τη ροή της ελεύθερα, χωρίς να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο που μας τρομάζει.
Η μητέρα μου καθόταν στη θέση της στο σαλόνι και μιλούσε με τις αδελφές μου για το στόλισμα του σπιτιού μας, γιατί περιμέναμε επισκέπτες. Κάποια στιγμή όταν ήταν μόνη είδα στο πρόσωπό της το χαμόγελο και θέλησα να της μιλήσω, αλλά δεν βγήκε ο λόγος από το στόμα μου, γιατί κατάλαβα ότι είχε κοιμηθεί.
Αναμνήσεις από το Άγιον Όρος
Στο κελί του Γέροντα Ιλαρίωνα, στο Άγιον Όρος, θυμάμαι ήταν νύχτα και φοβόμουν. Ο Γέροντας το πρόσεξε και με ρώτησε γιατί είμαι ανήσυχος.
-Πώς να μην είμαι;; είπα. Είναι παντού σκοτάδι και ακούς μόνο το κύμα της θάλασσας, να λυσσομανάει. Αν πάθει κανείς κάτι εδώ, δε θα πλησιάσει καράβι, με τέτοια θάλασσα;
-Μη φοβάσαι, είπε ο Γέρων. Εδώ μας φυλάει η Παναγία. Δεν παθαίνει κανείς τίποτα.
Ο Γέρων Ιλαρίωνα με ενθάρρυνε με τα λόγια του, αλλά περισσότερο πήρα θάρρος βλέποντας να έχει ματωμένα χέρια και να γελάει, σαν να μην είναι τίποτα.
Μας ετοίμασε το τραπέζι να φάμε για βράδυ, αυτός δε θα έτρωγε, γιατί δεν τρώει τα βράδια. Ύστερα από όλη την κούραση της ημέρας, ο Ιλαρίων είναι ράφτης το επάγγελμα και όλη τη μέρα πάσχιζε να βγάλει τη δουλειά.
Το φαγητό ήταν γεμιστά και ο φίλος που συνταξιδεύαμε είπε:
-Του Μόσχου του αρέσει το σκόρδο. Ο Ιλαρίων σηκώθηκε αμέσως και πήγε στην κουζίνα από όπου γύρισε με ένα πιατάκι γεμάτο καθαρισμένες σκελίδες σκόρδου.
-Θα μας βγάλουν έξω απ΄ την εκκλησια είπα στον καλό Γέροντα.
-Μη φοβάσαι, δε θα σε πειράξει κανείς, γιατί όλοι έχουν φάει σκόρδο και δε θα καταλάβουν τη μυρωδιά.
Έφαγα το φαγητό συντροφιά με τον Γέροντα και τους άλλους προσκυνητές και δεν με ξαναενόχλησε ο φόβος μου. Είναι άλλη αλήθεια ότι η πίστη μας ενισχύεται από την πίστη των άλλων.
Αναρωτιέμαι όμως, αν η πίστη μου ότι ο Χριστός είναι μέσα μου, γιατί νιώθω φόβο;. Προσπαθώ να βρω μια απάντηση. Πώς έχουμε μέσα μας το Χριστό και φοβούμαστε.
Στην τρικυμία ο Ιησούς κοιμόταν στο καράβι ενώ οι Μαθητές του φοβήθηκαν και τον ξύπνησαν. :
-Δε σε νοιάζει που χανόμαστε; είπαν.
-Τί φοβηθήκατε;
Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ στο βιβλίο του με τίτλο «Η ψυχή μετά το θάνατο», γράφει : Μήπως θαρρείτε πως ο Χριστός δεν υπάρχει επειδή σε μερικούς είναι αδύνατη η πίστη ή δεν υπάρχει καθόλου;
mlvardospot.blogspot.com
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
