Του Λάμπρου Αναγνωστόπουλου
Στη Λάρισα φέτος τα Χριστούγεννα είναι ξεχωριστά και για τους περισσότερους κατοίκους της πόλης πιο «λαμπερά», με τις εκδηλώσεις του Δήμου Λαρισαίων να είναι καθημερινές και ποικίλες. Η φράση που «έπαιξε» αρκετά και ακούγεται αυτές τις μέρες άλλωστε είναι ότι η Λάρισα ξαναγίνεται πόλη φωτεινή, Χριστουγεννιάτικη, γιορτινή, στο κέντρο και σε κάθε συνοικία. Μόνο που σε ορισμένες συνοικίες της πόλης, το κλίμα εδώ και 15 μήνες δεν είναι ούτε γιορτινό, ούτε φωτεινό. Πολλά σπίτια, από τις καταστροφές της κακοκαιρίας «Daniel», μέχρι σήμερα, είτε παραμένουν ακατοίκητα, είτε αυτοί που κατοικούν εκεί βρίσκονται σε άθλιες συνθήκες.
“15 μήνες είμαστε εκτός σπιτιού, δεύτερα Χριστούγεννα εκτός και με αβέβαιο μέλλον”, τονίζουν. H larissanet έκανε ένα μικρό οδοιπορικό σε δυο περιοχές της πόλης που αντιμετώπισαν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα από τις πλημμύρες: στις Εργατικές Κατοικίες Γιάννουλης, αλλά και στην περιοχή του Αγίου Θωμά και της Φιλιππούπολης. Εκεί, συναντήσαμε δυο πλημμυροπαθείς κατοίκους, ο καθένας από τους οποίους «ανεβαίνει» τον δικό του Γολγοθά.
“Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός”
Ο Κώστας Μ. αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση κατοίκου καθώς περιμένει ακόμη – τόσο καιρό μετά- την καταβολή της αποζημίωσης, ”έστω των 6.600 που είχαν τάξει για οικοσυσκευές”. Αν δεν έβλεπα με τα μάτια μου τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει σήμερα δεν θα το πίστευα με τίποτα. Ένα σπίτι το οποίο έχει ακόμη λάσπη, η μυρωδιά είναι ανυπόφορη και η υγρασία «τρυπάει κόκκαλα». Έχει καθαρίσει μόνος του ένα από τα δωμάτια του σπιτιού στο οποίο έχει τοποθετήσει ένα στρώμα και μια τηλεόραση και μένει κατά βάση σε αυτό.
“Πέρασαν 15 μήνες αλλά δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Ζω με 200 ευρώ τον μήνα, πως ακριβώς να φτιάξω το σπίτι; Θέλουμε τα 6.600, για να ξεκινήσουμε από κάπου. Αρκετά άτομα εδώ δεν έχουμε πάρει καθόλου χρήματα. Στηριζόμαστε σε φίλους, συγγενείς, αλλά μέχρι πότε; Μόνος μου δεν μπορώ να καθαρίσω όλο το σπίτι, δεν έχω ούτε την αντοχή, ούτε προφανώς και τα χρήματα. Δεν έμεινε τίποτα, μέσα το σπίτι είχε πάρει ένα μέτρο νερό”.
Δεύτερα Χριστούγεννα στο ενοίκιο
Η περίπτωση του Χρήστου Μακρίδη είναι διαφορετική από του Κώστα Μ. Τις τραγικές μέρες του περσινού Σεπτεμβρίου ο ίδιος αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας και βρισκόταν νοσηλευόμενος στο Νοσοκομείο. “Ξύπνησαν μέσα στη νύχτα τη γυναίκα μου και τον γιο μου και τους είπαν να εγκαταλείψουν το σπίτι γιατί θα πλημμυρίσει. Τι να κάνουν; Σηκώθηκαν έφυγαν πανικόβλητοι, τα περισσότερα πράγματα, ρούχα, laptop, συσκευές, χαρτιά, έμειναν πίσω”.
Η περιοχή της Φιλιππούπολης έναντι της ΔΕΥΑΛ που βρίσκεται το σπίτι τους ήταν μέσα στις πληγείσες. Ο ίδιος βγήκε λίγο καιρό μετά από το Νοσοκομείο και ουσιαστικά δεν είχε σπίτι. “Νοικιάσαμε ένα σπίτι στο κέντρο τι να κάναμε; Μας βοήθησαν στην αρχή και συγγενικά πρόσωπα. Αλλά δεν είναι λύση αυτή. Κάποια στιγμή πρέπει να γυρίσουμε στο σπίτι μας. Πως να γυρίσουμε όμως; H ζημιά που πάθαμε υπολογίζεται στα 40.000. Μπορεί και παραπάνω. Κάθε μήνα πληρώνω ΕΝΦΙΑ για αυτό το σπίτι. Είναι τα δεύτερα Χριστούγεννα που είμαστε εκτός. Πλημμύρισε το σπίτι μου χωρίς να ευθύνομαι, δεν πρέπει να αποζημιωθώ; Kι εγώ και όσοι είμαστε εκτός των σπιτιών μας”.
Τα Χριστούγεννα θεωρούνται μια οικογενειακή γιορτή. Αυτό που κάνει ίσως την συγκεκριμένη μέρα περισσότερο ξεχωριστή είναι η συγκέντρωση της οικογένειας στο σπίτι, σε κλίμα ζεστό και γιορτινό, το καλό φαγητό, οι κουβέντες, τα δώρα, η παρέα. Ασφαλώς δεν είναι μόνο ο κ. Κώστας ή ο κ. Χρήστος που αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα. Είναι αρκετοί συμπολίτες μας και η οργή τους «ξεχειλίζει». Δικαιολογημένα, καθώς όπως τονίζουν πολλοί από τους πλημμυροπαθείς δεν έχουν δει, έναν χρόνο και πλέον από την καταστροφή του «Daniel», ούτε ευρώ.
Ευχαριστούμε τον κ. Τάκη Βαλώζο μια ακόμη φορά για την συμβολή του και στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
