Γράφει ο Ευάγγελος Μπαλντούνης
Καθηγητής φιλόλογος
Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ και Η ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑ ΤΗΣ: H Notre-Dame de Paris είναι ο μητροπολιτικός Ρωμαιοκαθολικός ναός της πόλης του Παρισιού. Αποτελεί ένα από τα πλέον θαυμαστά αρχιτεκτονικά μνημεία του λεγόμενου γοτθικού (ή οξυκόρυφου) ρυθμού. Συνιστά ένα κόσμημα της μεσαιωνικής γοτθικής αρχιτεκτονικής. Η κατασκευή της άρχισε το 1160. Τον θεμέλιο λίθο έθεσε ο πάπας Αλέξανδρος Γ’ και ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος Ζ’. Αποπερατώθηκε το 1272. Ο ναός που θα ανεγείρονταν στο νέο γοτθικό ρυθμό, έπρεπε να αντικατοπτρίζει το καθεστώς του Παρισιού ως πρωτεύουσας του βασιλείου της Γαλλίας. Έγινε πρότυπο για τους μελλοντικούς καθεδρικούς ναούς της Γαλλίας.
ΤΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΤΗΣ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ: Η συνολική της επιφάνεια είναι 4800 μ2, το μήκος 130μ, το πλάτος 48μ,το ύψος 35μ και μπορεί να χωρέσει 6 χιλ. πιστούς. Τα σημεία άξια ιδιαίτερης προσοχής είναι: 1) Η υπέροχη κεντρική πύλη με τον υπεράνω αυτής τεράστιο ρόδακα. 2) Οι δύο άλλες ακρινές πύλες. 3) Τα 30 περ. αγάλματα των βασιλέων της Ιουδαίας και τού Ισραήλ, επάνω από τις τρεις πύλες. 4) Τα αξιόλογα γλυπτά. 5) Τα δύο κωδωνοστάσια ύψους 68μ. 6) Ο εσωτερικός διάκοσμος με τα έξοχα βιτρό (υαλογραφήματα) στα παράθυρα. 7) Διάσημα είναι και τα αγάλματα – δαίμονες που βρίσκονται περιμετρικά στα ψηλά σημεία του ναού. Τα εκφραστικά αυτά Γκαργκόιλς (gargouilles) προστατεύουν αιώνια και ακούραστα μέσα από την πέτρινη σιωπή τους, την πόλη του Παρισιού. Άλλοτε έχουν διακοσμητικό ρόλο και άλλοτε χρησιμεύουν ως υδρορροές για να προστατεύουν τα εξωτερικά τοιχώματα τού ναού από το νερό της βροχής.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΝΑΟ: Το 1431 ο Ερρίκος 4ος στέφθηκε στη Notre-Dame βασιλιάς της Γαλλίας. Ο Ναπολέων Α’ Βοναπάρτης στην Παναγία των Παρισίων στέφθηκε, ή μάλλον αυτοανακηρύχτηκε, αυτοκράτορας στις 2 Δεκεμβρίου 1804. Το 1909 η Ιωάννα της Λωραίνης (Ζαν ντ΄Αρκ), που βοήθησε τη Γαλλία στη μάχη με την Αγγλία και αργότερα την έκαψαν στην πυρά, οσιοποιήθηκε στον ναό από τον πάπα Pius X’. Το γοτθικό αυτό κτίσμα αποτέλεσε τρομερή πηγή έμπνευσης για τον συγγραφέα Β. Ουγκώ με το ανεπανάληπτο μυθιστόρημα » Παναγία των Παρισίων», έχοντας τον ναό κέντρο δράσης. Το μυθιστόρημα υπήρξε το έναυσμα για να ξεκινήσουν οι εργασίες αποκατάστασης του εμβληματικού ναού, καθώς το ενδιαφέρον του κοινού αναζωπυρώθηκε.
ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΟΧΛΟΥ και ΤΟΥ ΝΕΟΥ «ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»: Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, η κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία ήταν επισήμως αθεϊστική. Το 1794 τροποποίησαν τον ναό και τον αφιέρωσαν στη Λατρεία της Λογικής! Πολλά αγάλματα βιβλικών βασιλέων της δυτικής πρόσοψης αποκεφαλίστηκαν και μεγάλο μέρος του κορμού τους καταστράφηκε. Ανεκτίμητης αξίας βιτρό έσπασαν, υποδομές καταστράφηκαν και κειμήλια λεηλατήθηκαν. Η Παρθένος Μαρία που κοσμούσε το Ιερό αποκαθηλώθηκε και τη θέση της πήρε η Θεά της Ελευθερίας! Οι ονομαστές καμπάνες του νότιου καμπαναριού κατέβηκαν και στη συνέχεια τις έλιωσαν! Η άνοδος του Ναπολέοντα απέτρεψε άλλες βλασφημίες. Όμως μετά την ήττα του, η Παναγία των Παρισίων περιήλθε σε ανυποληψία και εγκατάλειψη.
Ο Β. ΟΥΓΚΩ ΔΙΑΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΝΑΟ: Ο μισοκατεστραμμένος ναός είχε αφεθεί στη μοίρα του για χρόνια, μέχρι το 1831 όταν δημοσιεύτηκε το μυθιστόρημα του Β. Ουγκώ, κορυφαίο έργο της ρομαντικής πεζογραφίας. Αυτό έμελλε να σώσει τον ναό. Mία τεράστια επιχείρηση αναστήλωσης και αποκατάστασης της Νοτρ-Νταμ («Η Κυρά μας») ξεκίνησε το 1848 με διαταγή του βασιλιά Φιλίππου και διήρκεσε 25 χρόνια. Τότε προστέθηκε και το εμβληματικό κωδωνοστάσιο που έφτανε σε ύψος 90μ. Η μεγαλύτερη από τις 4 καμπάνες ζύγιζε 14 τόνους. Το αποτέλεσμα ήταν ένα οικοδόμημα εξαιρετικής ομορφιάς. Αυτό απέτρεψε την Κομμούνα του Παρισιού να το βεβηλώσει το 1871, καθώς οι καλλιτέχνες αντιτάχθηκαν σθεναρά..
Ο σπουδαίος ιστορικός Μισελέ σχετικά με την «Παναγία των Παρισίων» σημειώνει: «Κάποιος σφράγισε αυτό το μνημείο με το αληθινό λεονταρίσιο πέλμα του και κανείς πια δεν τολμά να τ’ αγγίξει». Ο Β. Ουγκώ πέτυχε και τον γενικότερο σκοπό του: έγινε πλέον κανόνας, έθιμο βαθιά ριζωμένο, ο σεβασμός για τα μνημεία και τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς και οργανώθηκε η αποτελεσματική προστασία τους.
Η ΟΛΕΘΡΙΑ ΦΩΤΙΑ: 15 Aπριλίου 2019, 6 και 45′ μμ, ξέσπασε πυρκαγιά κατά τη διάρκεια επισκευών στο ναό καταστρέφοντας ένα μεγάλο κομμάτι του. «Η Παναγία των Παρισίων καίγεται και μαζί οι καρδιές μας». Κατέρρευσε η ξύλινη οροφή και το ένα κωδωνοστάσιο. Σώθηκε το κυρίως κτίσμα και οι πύργοι του. 900 χρόνια ιστορίας χάθηκαν μέσα σε λίγες ώρες. Οι ζημιές είναι εκτεταμένες, αλλά ήδη έχουν συγκεντρωθεί 1 δισ. ευρώ για τις εργασίες αποκατάστασης. Η γαλλική κυβέρνηση ελπίζει ότι ο εμβληματικός ναός θα ξανανοίξει το καλοκαίρι τού 2024 με την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Τελικά μετά από πέντε χρόνια εντατικών εργασιών, πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024 τα θυρανοίξια του επιβλητικού ναού.
ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ: Ο συγγραφέας Ζωρζ Μπερνανό είπε για την πυρκαγιά: «Η καταστροφή του ναού της Παναγίας, θύμισε στους Γάλλους το χριστιανικό τους παρελθόν». Η σύζυγος του προέδρου Μακρόν δήλωσε: «Μας στέλνει ένα μήνυμα… Κάτι μας λέει, το όλο θέμα είναι να το ακούσουμε». Χρειάστηκε, δυστυχώς η καταστροφή του ναού της Παναγίας για να αναπολήσει ο γαλλικός λαός τις χριστιανικές του ρίζες. Αρκετά η Γαλλία είχε προχωρήσει στον αποχριστιανισμό, αλλάζοντας τα στερεότυπα της χώρας με τον στρεβλό ευρωπαϊσμό της και την αθρόα είσοδο μουσουλμάνων. Την Παναγία οι Παριζιάνοι δεν την ήθελαν «Μητέρα», αλλά «γονέα 1» τού Χριστού (οπότε «γονέας 2» θα είναι ο Θεός). Βλακώδης και βλάσφημη νοοτροπία. Καταστράφηκε σημαντικά ο ναός, αφήνοντας διάφορα μηνύματα σε όσους αντιλαμβάνονται ότι για όλα όσα συμβαίνουν, υπάρχει λόγος….
Ο «ΚΟΥΑΣΙΜΟΔΟΣ» ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ: Μέσα στον ναό οι πιστοί έψαλαν δύο φορές τον ύμνο Te Deum. Μία στο τέλος τού Α’ Π.Π. και μία στη λήξη τού Β’ Π.Π. για να ευχαριστήσουν τον Θεό για το πέρας τους. Αντίθετα με ό,τι πιστευόταν ως τώρα, φαίνεται πως ο καμπούρης της Παναγίας Κουασιμόδος ήταν υπαρκτό πρόσωπο και όχι απλώς δημιουργία της φαντασίας του Ουγκώ. Υπήρχε ένας καμπούρης γλύπτης ο οποίος δούλευε στο εργοτάξιο του ενός από τα δύο νησάκια τού Σηκουάνα. Να επισημάνουμε πως ο ναός στέκεται περήφανα σε νησίδα του ποταμού. Ένα νησί μέσα στην πόλη. Από την άνοιξη τού 2013 η Παναγία των Παρισίων φιλοξενούσε στη στέγη της ένα μελίσσι, θέλοντας να υπενθυμίσει την ανάγκη για σεβασμό της φύσης και την ευθύνη που πρέπει να νιώθουμε απέναντί της. Το 2013 ο περίφημος ναός απέκτησε 9 νέες καμπάνες που αντικατέστησαν τις παλιές.
ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ: Η Notre-Dame de Paris δεν είναι ο μεγαλύτερος καθεδρικός ναός, αλλά μπορεί να είναι ο πιο διάσημος από όλους. 13 εκατομ. άνθρωποι επισκέπτονται ετησίως τον ναό, καθιστώντας τον σύμβολο της γαλλικής πρωτεύουσας και αναπόσπαστο μέρος της εθνικής και διεθνούς κληρονομιάς. Ο επιφανής ναός αποτελεί μάρτυρα της ιστορίας της Γαλλίας και πηγή έμπνευσης. Η πολυλογία όμως των ΜΜΕ και των πολιτικών ρίχνει το βάρος στην τουριστική έλξη τού ναού, η οποία πολύ απέχει από το να είναι το σημαντικότερο. Γιατί πέρα από ή πάνω από τον τουρισμό, η πραγματική έλξη είναι πνευματική ή ακόμα και μυστηριακή, αφού μυστήριο συνιστά ό,τι καθιστά ορατή μία αόρατη δύναμη. Οι οικοδόμοι των καθεδρικών ναών κινούνταν από έναν άλλο στόχο: την ενσάρκωση του ιερού…. Η είσοδος στο ναό είναι ελεύθερη και αυτό που εντυπωσιάζει είναι το κλίμα ευσέβειας που επικρατεί γύρω του.
~ «Τα μεγάλα έργα όπως και τα μεγάλα βουνά, είναι δουλειά αιώνων»: 1831, Β. Ουγκώ.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
