Γράφει η Αγγελική Νούτσιου – Τόλια*
Μια από τις συνηθισμένες αντιδράσεις του ανθρώπου και μάλιστα σε καθημερινή βάση, είναι η άρνηση σε κάτι που συμβαίνει ή σε κάτι που δεν μας αρέσει. Βέβαια, πρόκειται για ένα αμυντικό μηχανισμό που χρησιμοποιούμε, για να αντισταθούμε σε άσχημες καταστάσεις, αλλά, υπάρχει μεγάλο βάθος στο ρόλο της άρνησης στην ψυχολογία ακόμη και στην σωματική λειτουργία του ανθρώπου.
Υπάρχει ένα περιθώριο θετικών, όσο και αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία και στην ζωή μας από την πρακτική της άρνησης. Ξεκινάμε από τα πιο βασικά, που είναι η δυσκολία να δούμε το πρόβλημα ή να βελτιώσουμε την προσωπική μας έκφραση σε ό,τι αντιμετωπίζουμε. Αρνούμενοι να δούμε το πρόβλημα, το διογκώνουμε και το μετατρέπουμε σε μια άρρωστη κατάσταση που θα δηλητηριάσει την ζωή και την συμπεριφορά μας.
Και φυσικά, υπάρχει η ψυχολογική υποδομή της άρνησης, από τους πρώτους αμυντικούς μηχανισμούς που εντόπισε η ψυχολογία, που πρέπει να δούμε, για να φτάσουμε να αντιμετωπίσουμε και ξεπεράσουμε την ίδια την άρνηση. Συνήθως, αφορά σε δεδομένα, πραγματικότητες που αρνούμαστε να δεχτούμε. Αυτό δεν αλλάζει την αλήθεια, αλλά, απομονώνει εμάς από τον κόσμο που υπάρχει γύρω μας, με τα ανάλογα αρνητικά για μας και την υγεία μας, αποτελέσματα. Μπορεί να νομίζουμε ότι αρνούμενοι αυτό που μας δυσαρεστεί αυτό θα πάψει να υπάρχει, αλλά, ξέρουμε πολύ καλά, ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί και ότι θα ‘ρθει η ώρα που θα αναγκαστούμε να το αντιμετωπίσουμε και ίσως τότε να είναι χειρότερες οι συνθήκες, από ό,τι είναι όταν αρχικά συναντάμε το δυσάρεστο για μας δεδομένο ή αλήθεια. Πρέπει επίσης να τονιστεί ότι η άρνηση, επηρεάζει άσχημα και τις κοινωνικές μας σχέσεις, οδηγώντας στην αποξένωση από το περιβάλλον μας, με ανάλογες μεγαλύτερες δυσάρεστες συνέπειες για μας.
Δεν σημαίνει βέβαια, ότι δεν πρέπει να κάνουμε καθόλου χρήση της άρνησης, αλλά, άλλο να επιλέγουμε να αποφύγουμε ό,τι θεωρούμε κακό για μας κι άλλο να αρνούμαστε να δούμε την πραγματική διάσταση μιας κατάστασης.
Έτσι πρέπει να μπορούμε να κάνουμε την σωστή διάκριση, στην θετική από την αρνητική για μας άρνηση. Θέλει να υπάρχει ειλικρίνεια μέσα μας, ώστε να φερόμαστε δίκαια με τις καταστάσεις που συναντάμε. Μπορεί μια άρνηση, να είναι το σήμα για αλλαγές που πρέπει να κάνουμε στη ζωή μας κι αυτό είναι θετικό ή να μας δίνει τον απαραίτητο χρόνο, για να είμαστε σε θέση να δούμε ένα πρόβλημα στην κατάλληλη στιγμή. Ωστόσο, κατά βάση, χρησιμοποιούμε την άρνηση για να μην δεχτούμε μια πραγματικότητα, που εμείς δεν βλέπουμε ή επιλέγουμε να μην θέλουμε να δούμε.
Το μεγάλο αρνητικό στοιχείο της άρνησης, είναι ότι σταματάει τον χρόνο, όταν όλα κινούνται γύρω μας κι εμείς μένουμε πίσω. Γι αυτό και πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με θάρρος και γνώση, ότι θα εξυγιάνουμε την ψυχοσωματική μας διάθεση και υγεία.
Για να γίνει κάτι τέτοιο, το μόνο που χρειάζεται είναι να δούμε με καθαρά μάτια, αυτό που φοβόμαστε, αυτό που μας οδηγεί στην άρνηση. Να δούμε ότι υπερβάλουμε και φοβόμαστε αναίτια, να βρούμε την ψυχραιμία να κατανοήσουμε, ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε το πρόβλημα, πρίν γίνει χειρότερο! Πρέπει να πάψουμε να πιστεύουμε ότι αρνούμενοι κάτι που υπάρχει, αυτό θα εξαφανιστεί. Είναι εκεί κι είναι μικρότερο από ό,τι νομίζουμε! Όσο ασχολούμαστε με αυτό τόσο μικραίνει! Αν θυμηθούμε έχουμε τέτοιες εμπειρίες, από άλλες παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν. Και η μνήμη και η αλήθεια μπορούν να μας ελευθερώσουν από τον παραλογισμό της άρνησης.
*Η κα Αγγελική Νούτσιου Τόλια είναι συστημική ψυχολόγος, με εξειδίκευση στην θετική και ιατρική ψυχολογία. Email: angelnoutsiou@gmail.com
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
