Γράφει ο Αντώνης Ψάλτης
HOUELLEBECQ MICHEL, «ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ ΠΑΡΟΝΤΟΣ», εκδ. ΕΣΤΙΑ, 2022. Εντελώς αντίθετα από τον Σοπενάουερ, ο Βιτγκενστάιν θα δηλώσει, το γράφω από μνήμης και στο περίπου, ότι ο κόσμος μας και τα σύνορά του είναι η γλώσσα μας. Ο Σοπενάουερ περίπου ένα αιώνα πριν θα ξεκινήσει το βασικό του φιλοσοφικό έργο «Ο κόσμος ως βούληση και ως παράσταση» με την εξής πρόταση: «Ο κόσμος είναι η παράστασή μου».
Πολύ αδρά στο προαναφερόμενο έργο του ο σπουδαίος αυτός αντιεγελιανός (δίδασκε στο ίδιο πανεπιστήμιο με τον Έγελο) φιλόσοφος θα υποστηρίξει ότι από τη μία ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο δυστυχία, μιζέρια, απανθρωπιά κι απογοήτευση, αλλά από την άλλη η έμφυτη ροπή του ανθρώπου, η βούληση για ζωή, θα τον κάνει να δυστυχεί ακόμη περισσότερο, και όλο αυτό οδηγεί σε οδύνη και αδιέξοδο.
Στο δεύτερο πιο χαρακτηριστικό έργο του Σοπενάπουερ, που αφού μεσολάβησαν έτερα, θα το δώσει κοντά στο τέλος της ζωής του, στους «Αφορισμούς», ο Γερμανός φιλόσοφος, απομακρυνόμενος από την βαριά μεταφυσική σκιά του «Κόσμου» θα προσπαθήσει να καταγράψει κάποιους τρόπους πρακτικής φιλοσοφίας για μια όσο το δυνατόν πιο ήρεμη και γαλήνια ζωή.
Ο Μισέλ Ουέλμπεκ, σίγουρα απόγονος του Σοπενάουερ, στο βιβλίο που στο παρόν άρθρο παρουσιάζεται, θα συγκεντρώσει μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά αποσπάσματα των δύο προαναφερθέντων έργων του Σοπενάουερ και θα τα παραθέσει συνοδευόμενα με δικό του επίκαιρο σχολιασμό.
Το βιβλίο, λοιπόν, αυτό είναι μια μικρή, πλην όμως περιεκτική και αρκετά καλή, εισαγωγή στη φιλοσοφική σκέψη του Σοπενάουερ, δοσμένο με τη μαεστρία της γραφής του «παιδιού» του, Μισέλ Ουέλμπεκ.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
