Γράφει ο Αντώνης Ψάλτης
Κλάους Ντέρε, «Ακροδεξιά ανταρσία και αριστερή πολιτική», εκδ. νήσος, 2021.
Κάτι λίγο παραπάνω από ένα χρόνο προηγήθηκε η διάλεξη του Ντέρε στο ίδρυμα Νίκου Πουλαντζά για την ακροδεξιά εργατική τάξη από την εισβολή των οπαδών του χαμένου στις εκλογές Τραμπ στο Καπιτώλιο.
Κι όμως αυτό ακριβώς το επεισόδιο απηχεί χαρακτηριστικά τη θέση του Ντέρε: ακροδεξιές ομάδες υπεξούσιων τάξεων, αποτελούμενες κυρίως από άνδρες εργάτες, ανίκανες να επιβάλουν τις επιδιώξεις τους με δημοκρατικούς ταξικούς συσχετισμούς ξεσηκώνονται με τρόπους που ενισχύουν ακροδεξιούς λαϊκιστές ηγέτες βοναπαρτιστικών δημοκρατιών. Δηλαδή με εκλεγμένους ολιγάρχες (μέσα από αμφίβολες διαδικασίες ή εκλογικά συστήματα που ευνοούν τον πρώτο, ας πούμε λέγω εγώ τυχαία ένα παράδειγμα, με πενήντα έδρες «δώρο»).
Το ζήτημα, λοιπόν, που πραγματεύεται ο Γερμανός κοινωνιολόγος στο εν λόγω βιβλίο (ανάπτυξη της διάλεξης σε εκτενέστερο κείμενο) είναι πώς εκφράζεται ή/και βρίσκει λόγο πολιτικής ύπαρξης (και αναγκαστικά και παράλληλα γιατί) η ακροδεξιά στις εργατικές τάξεις. Πώς είναι δηλαδή δυνατόν να εναποθέτουν κάποιοι τις ελπίδες τους σε ολιγαρχικές ιδεολογίες που, εν πάση περιπτώσει, στο παρελθόν εν τέλει αποδείχτηκαν πλήρως και συνειδητά αντιλαϊκές.
Ο Ντέρε ασχολείται κυρίως με τη Γερμανία και το ναζιστικό κόμμα AFD, όμως η επιστημονική του ματιά μπορεί να βρει εφαρμογή σε όλα τα αντίστοιχα κόμματα άλλων χωρών. Πολύ συνοπτικά και συνθηματικά η αντικαπιταλιστική ρητορική των ακροδεξιών (λαϊκίστικη δεξιά, ακροδεξιά και ναζισμός είναι πολύ κοντά σχεδόν το ίδιο), ρητορική που δε διστάζει να χρησιμοποιήσει επιχειρήματα ακόμη και από τα έργα του Μαρξ, αυτό που εν τέλει καταφέρνει -εξ ου και γοητεύει- είναι να αντιστρέφει το πρόβλημα της εκμετάλλευσης σε πρόβλημα εθνικό. Στο μεγαλύτερο εύρος του βιβλίου του ο συγγραφέας ασχολείται με την ανάλυση αυτών των ζητημάτων.
Ωστόσο, προς το τέλος του βιβλίου προτείνει και τις δικές του λύσεις, που εδράζονται σε μια πολιτική (επανάσταση, την ονομάζει ο ίδιος) βιωσιμότητας που θα λαμβάνει εξίσου υπόψη της τους κοινωνικούς και οικολογικούς στόχους: Ανάπτυξη με συνταγματικές δικλείδες ασφαλείας, επανακατανομή του κοινωνικού πλούτου και δημοκρατική οικονομία, όπου -βάσει νόμων- δε θα αποφασίζουν μόνο οι οικονομικές ελίτ τι θα παραχθεί, είναι οι τρεις πυλώνες που ο Κλάους Ντέρε προτείνει προκειμένου να αλλάξουμε τη ροή της εξάπλωσης της ακροδεξιάς.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
