Βιβλιολογίες: Φερμίνα Μάρκες

Λογοτεχνικό δοκίμιο του Βάιου Κουτριντζέ, συγγραφέα

ΤΙΤΛΟΣ: ΦΕΡΜΙΝΑ ΜΑΡΚΕΣ

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: FERMINA MARKES

ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Γαλλική

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: VALERY LARBAUD

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Βάνα Χατζάκη

ΕΚΔΟΤΗΣ: ΑΓΡΑ

ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005

ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: Πρώτη

ISBN: 978-960-325-703-5

ΣΧΗΜΑ: 12,50×21,00

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ: Κοινωνικό

Στο κολέγιο του Σαιντ Ωγκυστέν, που βρίσκεται κοντά στο Παρίσι, οι νεαροί έφηβοι μαθητές βλέπουν μια μέρα να μπαίνει στην αυλή του σχολείου τους μια παρέα γυναικών. Μία ηλικιωμένη και δυο κορίτσια. Θα μάθουν ότι είναι η θεία κι οι δυο αδελφές του Πιλάρ, ενός μικρού συμμαθητή τους απ’ την Κολομβία. Η μεγαλύτερη αδελφή του Πιλάρ, η Φερμίνα, θ’ αναστατώσει τ’ αγόρια που θα βαλθούν να την κατακτήσουν. Τυχερός θα ’ναι ο Ζοανύ Λενιό, που είχε τη φαεινή ιδέα να γίνει φίλος με τον Πιλάρ και να πλησιάσει με τον τρόπο αυτό τη Φερμίνα. Ο Λενιό είναι άριστος μαθητής, εραστής του ελληνικού και ρωμαϊκού πολιτισμού και στις συζητήσεις μαζί της μιλά με πάθος για την αίγλη του παρελθόντος. Επιδεικνύει τις γνώσεις του στην αρχαία Γραμματεία, σαν κανένας ρήτορας, και τη θεωρεί πιο σημαντική απ’ τη σύγχρονη λογοτεχνία. Η Φερμίνα, όμως, είναι χριστιανή που λατρεύει κι αυτή παθιασμένα το Θεό της θρησκείας της και της αρέσει να διαβάζει θρησκευτικά βιβλία. Η σύγκρουση των εσωτερικών κόσμων των δύο νέων θα επέλθει γρήγορα. Ο Λενιό θα υποφέρει, γιατί την έχει ερωτευτεί, αλλά στο τέλος θ’ αποτραβηχτεί από κοντά της, επειδή βλέπει στη Φερμίνα μια γυναίκα που δε θ’ αγαπήσει κανέναν άντρα, αφού πρότυπό της είναι η Αγία Ρόζα της Λίμας. Είναι τόσο αυτοκαταστροφικός που, για να σιγουρευτεί πως δε θα υπάρξει συνέχεια, υποδεικνύει και το διάδοχο του! Θα είναι ο Σάντος Ιτούρια, ένα αγόρι που γνωρίζει καλύτερα τις γυναίκες, αφού τα βράδια το σκάει απ’ το κολέγιο και διασκεδάζει στο καμπαρέ του Παρισιού.

Ο Λενιό θα μισήσει τη Φερμίνα σε τέτοιο βαθμό που θα πετάξει το δώρο της, ένα πανάκριβο ρολόι, κι όταν μεγάλος πια γυρίζει στο κολέγιο, όπου έχει παραμείνει μόνο ο φύλακας, θα ρωτήσει να μάθει για τους συμμαθητές του όχι όμως για τη Φερμίνα!

Τι ν’ απέγινε η Φερμίνα Μάρκες;

Είναι βέβαιο ότι ο Λαμπρώ αυτοβιογραφείται. Είναι, αναμφισβήτητα, ο Λενιό της ιστορίας που σκιαγραφείται λεπτομερώς τόσο ως μαθητής όσο κι ως αγαπητικός της Φερμίνας. Αντιθέτως, όταν στην καρδιά της Φερμίνας μπαίνει ο Σάντος, ο αφηγητής σιωπά, ή δεν τον ενδιαφέρει να περιγράψει το είδος της σχέσης και την εξέλιξή της στο χρόνο που ακολουθεί. Τη γραφή χαρακτηρίζει ο λυρισμός, η ποίηση κι ένας συγκρατημένος ερωτισμός. Χωρίς να γίνεται έντονα περιγραφικός ο Λαμπρώ είναι λεπτομερής στις αναφορές του και τελειομανής στη δομή του κειμένου. Θα πει για τη Φερμίνα που μόλις αντίκρυσε: «…όπου πατούσε το πόδι της, ο κόσμος γινόταν πιο ωραίος…βλέποντάς την, στο νου σου έρχονταν όλες οι ομορφιές της ζωής».