Του Αντώνη Ψάλτη
ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ, «Ο Λούσιας», εκδ. ΝΕΦΕΛΗ, 1987. Ο χρονικός καμβάς του μυθιστορήματος είναι τα χρόνια από τον εμφύλιο μέχρι τη χούντα του Παπαδόπουλου. Ο χώρος εξέλιξης τα Γιάννενα.
Όμως αμφότερα αποτελούν μάλλον την αφορμή. Όχι πως ο συγγραφέας έμμεσα πλην σαφώς δεν κριτικάρει ή δε σκιαγραφεί ανθρώπους και νοοτροπίες. Αλλά το σημαντικότερο σε αυτό το λογοτεχνικό διαμάντι είναι ο τρόπος που το κάνει.
Μέσα από την εσωτερική αφήγηση ενός παιδιού αρχικά, νέου έπειτα, που δεν είναι απολύτως καλά στα μυαλά του, λωλό και βλαμμένο τον αποκαλούν στο μυθιστόρημα οι άλλοι ήρωες, και με μια αριστοτεχνική απόδοση του πώς πιθανώς ένας τέτοιος άνθρωπος βλέπει (και σκέπτεται) την αντικειμενική πραγματικότητα, ο συγγραφέας κεντάει με εκπληκτική χρήση της γλώσσας ένα κομψοτέχνημα, που άνετα θα χαρακτηρίζαμε ως ένα από τα καλύτερα βιβλία της ελληνικής λογοτεχνίας.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
