Του Λάμπρου Αναγνωστόπουλου
Αναμφίβολα, η σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, κατά βάση νέους σε ηλικία, συντάραξε τη χώρα και η άνοιξη του 2023 ξημέρωσε με ένα σκοτεινό πέπλο πάνω από τα κεφάλια μας. Δεκάδες οικογένειες βίωσαν την απώλεια, εκατοντάδες άνθρωποι τραυματίστηκαν σωματικά και ψυχικά.
Πρόκειται για το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα που καταγράφηκε στη χώρα, ενώ πριν από την τραγωδία είχαν γίνει έγγραφες προειδοποιήσεις, κινητοποιήσεις και νομικές ενέργειες των εργαζομένων στο δίκτυο, όσον αφορά την υποστελέχωση, την ανεπαρκή συντήρηση και την έλλειψη ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας στους σιδηροδρόμους. Ποιος είναι όμως ο ρόλος της Τέχνης σε μια τέτοια τραγωδία; Όπως αναφέρουν πολλοί η Τέχνη ακολουθεί τη ζωή, ωστόσο έχει τη δύναμη να πυροδοτεί συναισθήματα και ασφαλώς επιδρά σημαντικά στο σώμα και στην ψυχή των ανθρώπων.
Ο Γιώργος Γαλίτης είναι ηθοποιός και γελοιογράφος. Τις πρώτες μέρες μετά την τραγωδία ένα σκίτσο του στο οποίο απεικονίζονταν οι σιδηροδρομικές γραμμές ως φέρετρα, έγινε viral και «ταξίδεψε» στο ίντερνετ. Ακολούθησαν κι άλλα σκίτσα – γελοιογραφίες για την υπόθεση των Τεμπών, τα οποία καταδεικνύουν απόλυτα τα όσα ακολούθησαν μέχρι σήμερα, ενώ ο ταλαντούχος αυτός άνθρωπος δεν σταματάει μέσω αυτής της μορφής τέχνης να θίγει ευαίσθητα ζητήματα και να σατιρίζει την ελληνική πραγματικότητα γενικότερα.
Ο ίδιος έχει κυκλοφορήσει τις γελοιογραφίες σε βιβλία από τις Εκδόσεις «Βακχικόν». Μιλώντας κατά το παρελθόν στη larissanet για την ενασχόλησή του αυτή είχε πει:
«Το σκίτσο το είχα αφήσει για πολλά χρόνια. Το προηγούμενο διάστημα και με αφορμή τις καραντίνες της πανδημίας είχε βρει πάλι τη γραμμή μου τη γελοιογραφική. Η καταγωγή μου είναι από τη Νάουσα και θυμάμαι ότι από μικρός, από τα 13 μου, δημοσίευα γελοιογραφίες σε μια τοπική εφημερίδα, αλλά στο τέλος το θέατρο ήταν αυτό που με κέρδισε. Τόσο το θέατρο, όσο και η γελοιογραφία, απαιτούν πολύ χρόνο και ένα ευρύτερο ψάξιμο θα έλεγα, οπότε δύσκολα μπορείς να τα κάνεις και τα δυο παράλληλα. Τώρα πια βάζω κυρίως στα social media τις γελοιογραφίες που έχω, τις μοιράζομαι μ’ αυτό τον τρόπο με το κοινό».
Ο καλλιτέχνης Γιώργος Κόφτης, με ανάρτησή του στο facebook, τον προηγούμενο μήνα, γνωστοποίησε το έργο που δημιούργησε μαζί με μια ομάδα φίλων στη μνήμη των θυμάτων του δυστυχήματος, αφιερώνοντάς το επίσης σε τραυματίες και συγγενείς. Ο τίτλος της εγκατάστασης είναι «58 καρφιά στα Τέμπη». Kοντά στο σημείο της τραγωδίας τοποθετήθηκαν 58 καρφιά για να θυμίζουν σε όλους μας τι έγινε. Μιλώντας στη larissanet είπε σχετικά: «Αυτό το έργο είναι μια τελείως προσωπική πρωτοβουλία και έχει γίνει με παρέα φίλους μου οι οποίοι προθυμοποιήθηκαν και βοήθησαν, είναι η αλήθεια, πάρα πολύ… Κάτι με έτρωγε απέναντι σ’ αυτή την τραγωδία και γεννήθηκε η ανάγκη να δράσω, να κάνω κάτι… Είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι που νιώθουν ότι εκφράζονται μέσα από αυτό, νιώθουν ότι κάποιος είπε κάτι ή έκανε κάτι μέσα σ’ αυτή τη γενικότερη σιωπή που έχουν τα κεντρικά ΜΜΕ τουλάχιστον… Ήθελα να κάνω κάτι για τη δική μου ψυχή να πω την αλήθεια, αλλά και να δώσω ένα μικρό έναυσμα για άλλους ανθρώπους γιατί στην τελική οι καλλιτέχνες αυτό πρέπει να κάνουν».
Ο Λαρισαίος εικαστικός Κωνσταντίνος Δουλούδης, πτυχιούχος της Πλαστικών Τεχνών & Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με κατεύθυνση στα Εικαστικά και κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου Σπουδών με τίτλο «Σχεδίαση Διαδραστικών & Βιομηχανικών Προϊόντων και Συστημάτων» του Πανεπιστημίου Αιγαίου, δεν σταματάει να ζωγραφίζει. Καταπιάνεται με πολλά ευαίσθητα ζητήματα, κοινωνικά και όχι μόνο. Με αφορμή την τραγωδία σχεδίασε τρία έργα τα οποία όπως τονίζει ο ίδιος στη larissanet: «είναι εμπνευσμένα κυρίως από τις μεγάλες πορείες που έγιναν τις ημέρες μετά το δυστύχημα. Όλη η κοινωνία τότε ταυτίστηκε με τους ανθρώπους που χάθηκαν τόσο άδικα και βγήκε στο δρόμο. Ο τρόπος που έβαλα το συγκεκριμένο χρώμα στα έργα καταδεικνύει τον θρήνο κατά κάποιο τρόπο».
Η χώρα διάγει δύσκολες μέρες κι αυτό είναι κάτι που ακούμε κυρίως τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Πολλοί συμπολίτες μας έχουν μια στάση παραίτησης, «πνιγμένοι» στις προσωπικές τους δυσκολίες. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε δύσκολο δρόμο ακόμη μπροστά μας και πρέπει ο καθένας από το δικό του μετερίζι να συνεχίσει να αγωνίζεται. Αν σε κάτι βοηθάει η τέχνη είναι πως κάνει τους ανθρώπους να προβληματίζονται. Αν κάτι έχουν καταφέρει αυτοί οι τρεις διαφορετικοί μεταξύ τους καλλιτέχνες, είναι ότι φροντίζουν με τον τρόπο τους να μην μας αφήσουν να ξεχάσουμε και να συνεχίσουμε να προβληματιζόμαστε απέναντι στην τραγωδία των Τεμπών.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
