Ο παππούς μου (καλή του ώρα εκεί που είναι) στις εκλογές του 1993, συνταξιούχος πια, κάλεσε τα παιδιά και τα εγγόνια του (όσα τουλάχιστον είχαν δικαίωμα ψήφου) και τους είπε: «Εγώ τελείωσα! Ότι είχα να ζητήσω από την κοινωνία το ζήτησα. Τώρα εσείς έχετε τη ζωή μπροστά σας. Πείτε μου λοιπόν τι θέλετε να ψηφίσω». Αν και νέος τότε, χωρίς συγκροτημένη πολιτική αντίληψη, είχα πραγματικά εντυπωσιαστεί από τη στάση του. Ο τρόπος με τον οποίο «άνοιγε» το δρόμο στη νέα γενιά ήταν συγκινητικός.
Σήμερα, στο δικό μας πυκνό καιρό, η θέση των νέων ανθρώπων στην κοινωνία είναι υπό αμφισβήτηση. Οι γενικόλογες προκαταλήψεις της γενιάς μας, του τύπου «είναι τεμπέληδες», «τους πήρε τα μυαλά το διαδίκτυο» και άλλα τέτοια περίεργα, έχουν προκαλέσει στα δικά μας μάτια μια στρεβλή εικόνα για τα νέα παιδιά. Μόνο που η δική μας γενιά πρέπει να κοιτάξει λίγο στον καθρέφτη και να παραδεχθεί ότι απέτυχε. Σε όλα!
Στους ανθρώπους που υπηρετήσαμε, σε όσα χειροκροτήσαμε, σε αυτά που υποστηρίξαμε ή ανεχτήκαμε για ένα κομμάτι ψωμί. Σ’ αυτά που εκλέξαμε, στα όνειρα που κάναμε, στους συμβιβασμούς που υπεστήκαμε, έχουμε αποτύχει παταγωδώς.
Και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι όλα αυτά τα κάναμε στο όνομα των παιδιών μας. Μόνο που έτσι όπως το κάναμε ήταν ύβρις. Ανεχτήκαμε διάφορους απίθανους τύπους να ισοπεδώνουν όλο το αξιακό σύστημα της κοινωνίας μας στο κυνήγι μιας περίεργης ευημερίας, μετρημένης με μεζονέτες, ακριβά αυτοκίνητα και τραπέζια στα μπουζούκια, συμμετέχοντας στη μεγαλύτερη ανατροπή ηθικών αξιών που γνώρισε ποτέ η κοινωνία μας. Και η Νέμεσις ήταν σκληρή. Αντί να χτυπήσει εμάς, χτυπάει τα παιδιά μας.
Προτείνω λοιπόν να κάνουμε στην άκρη. Να ομολογήσουμε στα παιδιά μας το λάθος μας, να τους ζητήσουμε συγνώμη και να τα εμπιστευτούμε. Είναι σίγουρο πως η δική τους ματιά για το μέλλον είναι πολύ καλύτερη από τη δική μας.
Έχε το νου σου στο παιδί. Γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
