«Το βιβλίο μου μπορεί να έχει στο επίκεντρο ανθρώπους που τσακίζονται, που πασχίζουν μάταια να «αναπνεύσουν», αυτό όμως γίνεται για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε λίγο από τον μικρόκοσμό μας και να δούμε τη μεγάλη εικόνα του κόσμου μας. Να αφουγκραστούμε τα προβλήματα και τις ανάγκες των διπλανών μας, και μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση και την ώσμωση να γεννηθεί και η διάθεση να παλέψουμε για μια καλύτερη ζωή»
Συνέντευξη στον Λάμπρο Αναγνωστόπουλο
Το βιβλίο του Παναγιώτη Κολέλη με τίτλο «Κομμένες Γλώσσες» από τις Εκδόσεις «ΚΨΜ» αποτελείται από εννιά διηγήματα. Μέσα σ’ αυτά τα διηγήματα μπορεί κάποιος να διαβάσει και να δει τις οικονομικές δυσκολίες των τελευταίων ετών, τα ψυχικά προβλήματα, την αύξηση της εγκληματικότητας, το προσφυγικό πρόβλημα.
Εννιά ιστορίες που εστιάζουν στην ανάδειξη της παθογένειας της κοινωνίας σε μια Ελλάδα που μαστίζεται απ’ όλα τα παραπάνω. Ο συγγραφέας έρχεται σήμερα στη Λάρισα για να παρουσιάσει το βιβλίο του στη Λογοτεχνική Γωνία και έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον μια συνέντευξη μαζί του, για το βιβλίο, την κοινωνία και την λογοτεχνία.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Κύριε Κολέλη μπορείτε να μας συστήσετε με δυο λόγια το βιβλίο σας με τίτλο «Κομμένες γλώσσες», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ;
Οι «Κομμένες γλώσσες» περιλαμβάνουν εννιά αυτοτελείς ιστορίες, οι οποίες έχουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο και την προσπάθειά του για επιβίωση, αξιοπρέπεια, αποδοχή και συμπόνια. Με συνδετικό κρίκο το στοιχείο του παραλόγου, οι ήρωές μου πασχίζουν να απεγκλωβιστούν από την ψευδαίσθηση ότι στη ζωή τους είναι όλα καλώς καμωμένα. Στο βιβλίο θα βρείτε ιστορίες για αυτόκλητους υπερασπιστές του νόμου και της τάξης, για στόματα που πρέπει να μείνουν οπωσδήποτε κλειστά, για κεραίες κινητής τηλεφωνίας που γεννούν ελπίδες και εφιάλτες, για σχέδια που είναι εξαρχής καταδικασμένα να αποτύχουν.
Για ανθρώπους που συντρίβονται, ενώ πασχίζουν να κάνουν μια καινούργια αρχή, ή αυτοκαταστρέφονται για να αποδείξουν ότι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Για φαντάρους που δεν υπηρετούν την πατρίδα τους και για πατρίδες που δεν τους αξίζουν οι φαντάροι.
Για τραυματικές οικογενειακές σχέσεις, για μετανάστες που αναζητούν μερίδιο στην κανονικότητα και για μπαλκόνια που δονούνται από συνθήματα και συναισθήματα. Για τον ανίερο εναγκαλισμό του πόθου της ιδιοκτησίας και του πόθου για ένα νεαρό κορμί, έστω και νεκρό.
Για άλματα στο κενό και για φυτά που καταλαβαίνουν περισσότερα από τους ανθρώπους. Για την ευτυχία και την εκμετάλλευση, δύο έννοιες τόσο διαφορετικές, που απέχουν όμως πολύ λίγο μεταξύ τους.
Οι ήρωες των ιστοριών σας είναι άνθρωποι ταλαιπωρημένοι από διάφορα οικονομικά και ψυχικά προβλήματα. Παρατηρούμε πολλά στοιχεία που έχουμε ζήσει ή διαβάσει στην ελληνική κοινωνία των κρίσεων της τελευταίας δεκαετίας. Επίσης, υπάρχει ένα κοινό στοιχείο μεταξύ των ιστοριών που είναι ο θάνατος. Τελικά, πιστεύετε ότι στις ιστορίες κυριαρχεί η έντονη απαισιοδοξία; Γιατί έχω την εντύπωση ότι βγαίνει και κάτι ελπιδοφόρο…
Συζητώντας με αναγνώστες, έχω δεχτεί κάποιες φορές ως σχόλιο πως οι ιστορίες μου είναι απαισιόδοξες, πως από αυτές λείπει το φως, η ελπίδα, η προοπτική. Ωστόσο, αυτή η άποψη δεν με βρίσκει σύμφωνο. Έχοντας στο μυαλό μου πως «το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή», προσπάθησα να διερευνήσω λογοτεχνικά αυτό το σκοτάδι γύρω μας και μέσα μας. Αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει το σκοτάδι, πως θα μπορέσουμε ύστερα να το αντιμετωπίσουμε, να το καταπολεμήσουμε και στο τέλος να το νικήσουμε;
Να προχωρήσουμε μπροστά, να απαλλαγούμε από νοοτροπίες και συμπεριφορές που δεν μας επιτρέπουν να δούμε κατάματα την πραγματικότητα γύρω μας; Το βιβλίο μου, λοιπόν, μπορεί να έχει στο επίκεντρο ανθρώπους που τσακίζονται, που πασχίζουν μάταια να «αναπνεύσουν», αυτό όμως γίνεται για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε λίγο από τον μικρόκοσμό μας και να δούμε τη μεγάλη εικόνα του κόσμου μας.
Να αφουγκραστούμε τα προβλήματα και τις ανάγκες των διπλανών μας, και μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση και την ώσμωση να γεννηθεί και η διάθεση να παλέψουμε για μια καλύτερη ζωή. Όχι μόνοι μας, αλλά όλοι μαζί.
Χωρίς μεμψιμοιρία, αυτολύπηση, και με την πίστη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Άλλωστε, οι «Κομμένες γλώσσες» περιστρέφονται και γύρω από τη σκληρότητα που δείχνουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας, προκειμένου να αναδείξουν πως η πραγματική ελπίδα τελικά στη ζωή βρίσκεται στις σχέσεις που χτίζουμε καθημερινά με τον εαυτό μας και τους άλλους γύρω μας.
Αυτά είναι τα εφόδια που θα μας οδηγήσουν σε ένα πιο φωτεινό μέλλον.
Τι σημαίνει για σας το γράψιμο και ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο ρόλος της λογοτεχνίας στην κοινωνία;
Πριν αγαπήσω το γράψιμο, αγάπησα το διάβασμα. Μέσα από αυτό, γνώρισα εκφάνσεις την πραγματικότητας που αγνοούσα, ήρθα πιο κοντά με την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, ταξίδεψα νοερά σε άλλα μέρη και σε γεγονότα που δεν ήξερα.
Όταν ξεκίνησα να γράφω, το έκανα για να αισθανθώ σε μεγαλύτερο βάθος όλα εκείνα τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν όταν διάβαζα ένα βιβλίο. Δεν είχα στο μυαλό μου την έκθεση στους αναγνώστες, παρότι σήμερα αυτή η έκθεση μου έχει ανοίξει πολλά διαφορετικά παράθυρα θέασης στον κόσμο.
Όσον αφορά τον ρόλο της λογοτεχνίας στην κοινωνία, ο Μαγιακόφσκι έλεγε πως «η τέχνη δεν είναι ένας καθρέφτης που αντανακλά τον κόσμο, αλλά ένα σφυρί για να τον διαμορφώσει». Με αυτή την έννοια, ο λογοτέχνης, αλλά και κάθε καλλιτέχνης, αρθρώνει με το έργο του πολιτικό λόγο και παρεμβαίνει στα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας, καταθέτοντας τη δική του ματιά και οπτική για τα τεκταινόμενα.
Αυτό που έχει σημασία δεν είναι αν οι άλλοι θα συμφωνήσουν μαζί του ή αν θα εισπράξουν όλα όσα ήθελε να μεταδώσει μέσα από το έργο του, αλλά αν ο ίδιος ο καλλιτέχνης είναι συνεπής με τον εαυτό του και τις απόψεις του.
Να μην κάνει κάτι μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσει, αλλά να είναι αυθεντικός και ειλικρινής, καταθέτοντας την αλήθεια του, τη δική του υποκειμενική αλήθεια. Αν το κάνει αυτό, τότε στο τέλος θα καταφέρει να κερδίσει και τον σεβασμό του κόσμου.
Πείτε μας δυο λόγια για την παρουσίαση του βιβλίου σε Λάρισα και Καρδίτσα.
Μετά τις επιτυχημένες παρουσιάσεις σε Αθήνα, Δήλεσι και Θεσσαλονίκη, οι «Κομμένες γλώσσες» θα παρουσιαστούν στη Λάρισα την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου, στις 18.30, στη Λογοτεχνική Γωνία (Γαληνού 5), και στην Καρδίτσα το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου, στις 19.00, στον ημιώροφο του ξενοδοχείου Κierion (Μπλατσούκα 22).
Στη Λάρισα, την παρουσίαση συνδιοργανώνουν η Αντιδημαρχία Πολιτισμού & Επιστημών Δήμου Λαρισαίων, το Πολιτιστικό Κέντρο Εκπαιδευτικών Ν. Λάρισας, το λογοτεχνικό Περιοδικό Θράκα, το βιβλιοπωλείο Καλτσάς και οι εκδόσεις ΚΨΜ, ενώ για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Κωνσταντίνα Καρυδάκη (δημοσιογράφος), Χρύσα Μαστοροδήμου (εκπαιδευτικός, ποιήτρια, συγγραφέας), Ελένη Μπάρδα (ακαδημαϊκή διευθύντρια, Μητροπολιτικό Κολλέγιο, Campus Λάρισας), Σωτήρης Παστάκας (ποιητής). Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Παναγιώτης Νταής (αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος Δήμου Λαρισαίων). Συντονίζει και παρεμβαίνει ο… Λάμπρος Αναγνωστόπουλος.
Στην Καρδίτσα, την παρουσίαση συνδιοργανώνουν ο Μορφωτικός και Εκπολιτιστικός Σύλλογος Κρανιάς, το Κέντρο Ιστορικής και Λαογραφικής Έρευνας «Ο ΑΠΟΛΛΩΝ», το βιβλιοπωλείο Βασιλάκος και οι εκδόσεις ΚΨΜ, ενώ για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Δημήτρης Ντανόπουλος (εκπαιδευτικός, διδάκτορας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ), Λίτσα Παπανικολάου (φιλόλογος, υποψήφια διδάκτωρ του Τμήματος Φιλοσοφίας & Παιδαγωγικής του ΑΠΘ), Παρασκευή Σδρόλια (βιβλιοθηκονόμος, προϊσταμένη Τμήματος Παιδείας & Πολιτισμού Δήμου Καρδίτσας), Κατερίνα Σταθοπούλου (φιλόλογος, μέλος της Λέσχης Ανάγνωσης και Φιλαναγνωσίας του Μορφωτικού Συλλόγου Σοφάδων). Χαιρετισμό θα απευθύνει η Ράνια Κατσίκα (πρόεδρος του Μορφωτικού και Εκπολιτιστικού Συλλόγου Κρανιάς). Προλογίζει και συντονίζει η Βασιλική Κοζιού-Κολοφωτιά (πρόεδρος του Κ.Ι.Λ.Ε. «Ο Απόλλων», ερευνήτρια, συγγραφέας). Την εκδήλωση θα πλαισιώσουν μουσικά οι εκπαιδευτικοί του Μουσικού Σχολείου Καρδίτσας Χαρούλα Σαφαρή (βιολοντσέλο) και Πέτρος Τσιμπερόπουλος (πιάνο).
Ποιος είναι ο Παναγιώτης Κολέλης
Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1990 στην Αθήνα. Σπούδασε Λογιστική και Χρηματοοικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου απέκτησε το μεταπτυχιακό του στη Δημόσια Πολιτική και Διοίκηση· ωστόσο, δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο χώρο της επικοινωνίας και των δημοσίων σχέσεων. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και αρθρογραφεί σταθερά σχετικά με το βιβλίο, το θέατρο και την πολιτική. Οι Κομμένες γλώσσες είναι το τρίτο του βιβλίο, μετά το Επτά χρόνια στο αμόνι (Εκδόσεις Εντύποις, 2018) και την Εξαπάτηση της Δημοκρατίας (Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή, 2017). Αγαπάει τη θάλασσα.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
