Γράφει η Βάσω Πανάγου
vasspanag@gmail.com
Την ημέρα των γενεθλίων μου, Παγκόσμια Ημέρα των Μουσείων, επέλεξα να επισκεφθώ μια έκθεση, που μέχρι τότε δεν είχα προλάβει να δω. Μία έκθεση ιδιαίτερη, τόσο διαφορετική… μία έκθεση για τη μνήμη! Τυχαίο; Πόσο ταιριαστό για την ημέρα γενεθλίων κάποιου, να δει κάτι που να αφορά τη «μνήμη»!
Για ποια μνήμη όμως «μιλά» η εικαστικός με τα έργα της, κατασκευές αλλά και σχέδια; Όπως μας πληροφορούν τα συνοδευτικά κείμενα και όπως αισθανόμαστε και κατανοούμε από τη θέαση αυτών, πρόκειται για τη φυλαγμένη μνήμη του σπιτιού, καθώς και τη μνήμη της παιδικής ηλικίας, που συνδέεται με το πατρικό σπίτι.
Η αίθουσα «Ειρήνη Γ. Κατσίγρα» στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας- Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα φιλοξενεί την έκθεση Terra memoria της Αγλαΐας Χριστιανού, όπου το κυρίαρχο στοιχείο είναι η αναζήτηση του προσωπικού καταφυγίου και της ασφάλειας, της ευρύτερης έννοιας του σπιτιού-οικίας και της φωλιάς και το προσωπικό ταξίδι μέσα από αντικείμενα που κουβαλούν βιωμένες καταστάσεις και αντιθέσεις, σχέσεις και συνυπάρξεις.
Οι εικόνες –για τη γενιά μου – είναι ακόμη οικείες: αντικείμενα καθημερινής χρήσης, συλλογές, παραπομπές και συμβολισμοί, γήινα χρώματα παρελθοντικά και φως, όλα σε τέσσερις θεματικές. Κατασκευές και τεχνικές πρωτότυπες, πίνακες μεγάλοι και γεμάτοι, στοιχεία που προεξέχουν χαρίζοντας προοπτική, υλικά από την καθημερινότητα, φθαρτά και ευτελή, αλλά όμορφα ταιριασμένα και αλλαγμένα. Άραγε ένα νέο παιδί θα καταλάβει; Θα νιώσει αυτές τις αναφορές; Οι κόσμοι είναι πολλοί, διαφορετικοί για τον καθένα μας, υπάρχει όμως ένας και δεδομένος κόσμος για όλους: το σπίτι μας και η κοινότητα στην οποία ανήκουμε, η πόλη. Και το περιεχόμενο της έκθεσης μπορεί κάποιος να το αισθανθεί και να το κατανοήσει ασχέτως ηλικίας.
Πέρα από το σπίτι και την παιδική ηλικία, ο κόσμος των συναισθημάτων σε επιφάνειες και υλικά ταιριαστά: η υπομονή, η αναμονή, η στοργή, η ενοχή, η αγωνία, ο τρόμος, η επιθυμία, η θλίψη, η ευγνωμοσύνη… δίπλα-δίπλα στη σχέση με τον άλλο, στον χρόνο, στο όνειρο, στη φωνή και στη σιωπή, όπως δίπλα-δίπλα είναι και στην πραγματική ζωή.
Η γενέτειρα πόλη, η Λάρισα, υπάρχει άμεσα και έμμεσα ως αναφορά και ως προορισμός. Οι εικόνες της γύρω φύσης και τοπίου, η παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία του κατεξοχήν ναού, κάποια αντικείμενα, οι μυρωδιές και οι ήχοι που ξεπροβάλλουν! Εικόνες που έχουν χαθεί ανεπιστρεπτί, αναφορές που θυσιάστηκαν στον βωμό της εξέλιξης αλλά και αναμνήσεις χωρίς νοσταλγία, γεμάτες αγάπη, συμπάθεια και ζωντάνια.
Φεύγοντας από την έκθεση, οδηγείται ο επισκέπτης σ’ έναν προβληματισμό για την απώλεια, την αλλαγή της μνήμης, την προσωπική του διαδρομή: εν τέλει για τη δική του terra memoria.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
