Συγγραφέας: Larissa Theule
Εικονογράφηση: Rebecca Green
Μετάφραση: Αργυρώ Πιπίνη
Εκδόσεις: Διόπτρα
Έτος έκδοσης: 2021
Ηλικίες: 5+
“Προς τι τόσα δάκρυα;” τη ρώτησε ο Κάφκα.
“Χάθηκε η κούκλα μου”, είπε το κορίτσι.
“Κατάλαβα”, είπε ο Κάφκα. “Πώς τη λένε;”
“Σούπσι”
“Κι εσένα;”
“Ίρμα”.
Το φθινόπωρο του 1923 στο Βερολίνο, την ώρα που έκανε περίπατο με την αγαπημένη του Ντόρα, ο Φραντς Κάφκα συνάντησε ένα πολύ ταραγμένο κοριτσάκι. Είχε χάσει την κούκλα του και ήταν απαρηγόρητο. Ο Κάφκα είχε την καταπληκτική ιδέα να πει στη μικρούλα πως η κούκλα της δεν χάθηκε αλλά ταξίδευε στον κόσμο και ζούσε θαυμάσιες περιπέτειες! Για να την καθησυχάσει ακόμα περισσότερο, καμώθηκε πως ήταν εθελοντής ταχυδρόμος. Αμέσως άρχισε να γράφει τα γράμματα της κούκλας και να τα παραδίδει στο κοριτσάκι.
Αγαπημένη μου Ίρμα, συγγνώμη που δεν σε αποχαιρέτησα. Δεν πρόλαβα. Περνούσε ένα ποδήλατο, το καλάθι ήταν άδειο, και δεν πρόλαβα να σκεφτώ- απλώς πήδησα μέσα. Πάντα μου άρεσαν οι περιπέτειες, όπως ξέρεις. Μη μου θυμώσεις σε παρακαλώ…
Σ’ έχω πάντα στην καρδιά μου, Σούπσι“.
Το ίδιο διάστημα ο συγγραφέας αντιμετωπίζει δικά του σοβαρά προβλήματα υγείας. Ωστόσο σκύβει με αγάπη και αφοσίωση και γράφει τα γράμματα της Σούπσι στη μικρή Ίρμα προσπαθώντας να ανακουφίσει τον πόνο της απώλειας. Η Σούπσι βρίσκεται στο Παρίσι και ξετρελαίνεται με τα κρουασάν και τις κρεμ μπριλέ, ενώ όταν φτάνει στην Αγγλία πίνει τσάι με τον Πίτερ Ράμπιτ. Στη Βαρκελώνη, περπατά παρέα με τον Γκαουντί θαυμάζοντας τη μοναδική αρχιτεκτονική της. Στο Μαρόκο, η Σούπσι ανεβαίνει σε μια αγενή καμήλα, ενώ στην Αίγυπτο ατενίζει τις πυραμίδες και ταξιδεύει στο Νείλο. Η Ίρμα περιμένει με λαχτάρα τα νέα της κούκλας της.
Κάποτε ο Κάφκα πρέπει να αφήσει το ρόλο του εθελοντή ταχυδρόμου. Η Ντόρα Ντιαμάντ, η αγαπημένη σύντροφός του, ανέφερε πως ο συγγραφέας, προσπαθώντας να δώσει ένα τέλος στην αποστολή των γραμμάτων, έβαλε την κούκλα να παντρεύεται και να φτιάχνει τη δική της οικογένεια. Αυτή ήταν η πραγματική επιλογή του Κάφκα για τη Σούπσι. Η συγγραφέας Larissa Theule αποφάσισε ένα διαφορετικό τέλος, που απαντά στα δεδομένα της σύγχρονης εποχής όπου τα κορίτσια έχουν πολλά ακόμη όνειρα και όχι μόνο να γίνουν μητέρες και σύζυγοι.
Η Larissa Theule μεταγράφει την ιστορία του Κάφκα που έχει μαγέψει και αιχμαλωτίσει τη φαντασία των ανθρώπων εδώ και δεκαετίες, με ένα μοναδικό τρόπο, αποκαλύπτοντας την παιχνιδιάρικη και συμπονετική πλευρά ενός ανθρώπου γνωστού για τις σκοτεινές και ζοφερές ιστορίες του. Το αποτέλεσμα είναι ένα αισιόδοξο βιβλίο ποίημα.
Η Rebecca Green εικονογραφεί με χρωματική φειδώ χρησιμοποιώντας τη γήινη παλέτα του φθινοπώρου που παρακολουθεί τη μελαγχολική διάθεση της φύσης και τη συναισθηματική κατάσταση των δύο πρωταγωνιστών. Σαφή περιγράμματα με αυστηρές γραμμές, πρόσωπα με μεγάλα αμυδαλωτά μάτια τονίζουν την γκάμα των συναισθημάτων της Ίρμα και του Κάφκα με καθαρότητα και ευκρίνεια.
«Ίρμα, όσο κι αν λατρεύω τα ταξίδια
μου λείπεις. Μου λείπεις όπως λείπουν τα μήλα στα δέντρα τους.
Σ΄ έχω πάντα στην καρδιά μου και ελπίζω να μ΄ έχεις και συ στη δική σου»
Διάβασα το βιβλίο Ο Κάφκα και η κούκλα με τα φωτάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου να αναβοσβήνουν και αναρωτήθηκα αν είναι η κατάλληλη περίοδος να μιλήσει κανείς γι΄ αυτό. Αποφάσισα πως δεν υπάρχει καλύτερο δώρο για ένα παιδί από το να είμαστε συμπονετικοί μαζί του για τις μικρές ή μεγάλες απώλειές του. Για το λούτρινο ελεφαντάκι που χάθηκε, το γατάκι που εξαφανίστηκε, το παγωτό που έλιωσε, τη ζωγραφιά που σχίστηκε. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο χάδι για την ψυχή ενός παιδιού από το να ξέρει πως η αγάπη υπάρχει πάντα γύρω του και δεν χάνεται ποτέ.
Κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος αν πρόκειται πράγματι για μια αληθινή ιστορία. Το βιβλίο ωστόσο αποτελεί μια μαρτυρία για τη δύναμη που έχουν οι ιστορίες να γιατρεύουν τις πληγές και να αλλάζουν τις ζωές προτείνοντας να τις ζούμε δυνατά και αισιόδοξα.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
