Ο τόπος του Τυρνάβου είναι γνωστός σε όλη την Ελλάδα τόσο για τα τσίπουρά του όσο και για το καρναβάλι του σε συνδυασμό με το «μπουρανί». Κι αν το δεύτερο είναι σε «αναστολή» λόγω των περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της διασποράς της πανδημίας, το πρώτο δεν σταματάει ποτέ. Έστω και υπό διαφορετικές συνθήκες η παραγωγή του χύμα τσίπουρου, συνεχίζεται και εν μέσω κορωνοϊού, τηρουμένων των απαραίτητων μέτρων. Σε άλλες εποχές τα καζαναριά συγκέντρωναν πολυάριθμες παρέες για ατέλειωτο γλέντι. Πλέον αν και με λιγότερα άτομα η διαδικασία των καζαναριών συνεχίζεται, δίνοντας τη σκυτάλη οι παλιότεροι στις νεότερες γενιές.
Αυτήν την περίοδο από τα 600 καταγεγραμμένα καζαναριά της επαρχίας Τυρνάβου, τα 400 είναι ενεργά και σε αυτά βράζουν το τελευταίο διάστημα οι αμβυκούχοι της περιοχής. Όπως αναφέρθηκε και από το ertenews.gr με τη σημερινή νομοθεσία, ξεπεράστηκε το πρόβλημα της μετακίνησης του χύμα τσίπουρου και σε άλλους νομούς, σε ανοξείδωτα ή γυάλινα δοχεία και όχι σε πλαστικά, ενώ ο παραγωγός δύναται να προωθήσει την παραγωγή του στην κάβα. Αυτή, όμως, δεν μπορεί να την πουλήσει σε τσιπουράδικο.
Οι περισσότεροι επιλέγουν παραδοσιακά τη διπλή απόσταξη, χρησιμοποιώντας πρώτα το οινόπνευμα και, στη συνέχεια, τα αρώματα. Η τιμή που αναμένεται να πουλήσουν το χύμα τσίπουρο οι Τυρναβίτες θα κυμαίνεται από 5 έως 8 ευρώ το λίτρο.
Η larissanet βρέθηκε σε μια διαδικασία απόσταξης προσπαθώντας να εκμαιεύσει το μυστικό για το καλό τσίπουρο και αυτό που διαπίστωσε είναι πως υπάρχουν δύο μαγικές λέξεις για το εξαιρετικό τσίπουρο Τυρνάβου: «Το μεράκι σίγουρα και η καλή παρέα. Αυτά τα δύο αρκούν» εξηγεί στην κάμερα του Larissanet.gr ο Θανάσης ένας νέος αλλά έμπειρος αμβυκούχος.
Σύμφωνα με το Δήμο Τυρνάβου το τσίπουρο είναι ένα ελληνικό απόσταγμα το οποίο ξεκίνησε την πορεία του από τούτο τον τόπο, κάτι που επεξηγεί με ονόματα και χρονολογίες. Η τσικουδιά (ή ρακή) στην Κρήτη είναι κάτι ανάλογο ωστόσο η κυριότερη διαφορά του είναι ότι η τσικουδιά είναι προϊόν μονής απόσταξης. Σε άλλες χώρες παρόμοια ποτά είναι η Ιταλική Γκράπα, το Αράκ της Μέσης Ανατολής και η Ζιβανία της Κύπρου.
Η ιστορία του Τυρναβίτικου τσίπουρου σχετίζεται άμεσα με την αμπελοκαλλιέργεια. Αυτή έχει συνδεθεί με την οικονομική ζωή της πόλης του Τυρνάβου και της ευρύτερης περιοχής εδώ και αρκετούς αιώνες. Ιστορικές πηγές, σύμφωνα πάντα με τον Δήμο Τυρνάβου, αναφέρουν φόρους για αμπελουργικά προϊόντα ήδη μετά το 1600. Το αμπέλι δυναμικά μπαίνει στη ζωή των Τυρναβιτών στα μέσα περίπου του 19ου αιώνα και τα προϊόντα που παράγονται απ’ αυτό αρχίζουν να πρωταγωνιστούν στην οικονομία της πόλης. Στη μεγάλη διάδοση του αμπελιού και των προϊόντων του εκτός από τη φύση βοήθησε και ο ευφρόσυνος χαρακτήρας των Τυρναβιτών, όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε από διάφορα ιστορικά κείμενα:
«Είναι ακόμη οι Τυρναβίταις ευλαβείς και εις το άκρον χαροκόποι και ξεφαντωτικοί, εις τρόπον οπού σπάνια είναι, να μην ιδή τινάς Τυρναβίτην κρασοπατέρα», γράφει ο Λαρισαίος λόγιος Ιωάννης Οικονόμου Λογιωτάτου στα 1817.
Και ο Νικ. Γεωργιάδης σημειώνει στα 1880:
«Είναι δε οι κάτοικοι της πολίχνης εύθυμοι, ζωηροί αγαπώντας τας ευωχίας και θύοντες γεναίως τω Βάκχω».
Το 19ο αιώνα, ο Τύρναβος αποτελούσε πέρασμα αγωγιατών και ζωεμπόρων διαφόρων εθνικοτήτων, ανάμεσά τους και Βούλγαρων, που γνώριζαν την απόσταξη φυτών και συγκεκριμένα την παρασκευή ροδέλαιου από τα τριαντάφυλλα.
Ένας Τυρναβίτης,ο Ζήσης Μισούρας , έμαθε την τέχνη της απόσταξης από τους Βούλγαρους και δοκίμασε να βράσει στέμφυλα(1852 – 1855). Η προσπάθειά του στέφθηκε με επιτυχία και συλλέγοντας σταγόνα – σταγόνα το απόσταγμα δημιούργησε ένα νέο προϊόν, που το ονόμασε τσίπουρο. Ο Ζήσης Μισούρας δημιούργησε το πρώτο αποστακτικό συγκρότημα και κυκλοφόρησε επίσημα το πρώτο φημισμένο Τσίπουρο Τυρνάβου μεταξύ των ετών 1852 και 1855.
Στον Τύρναβο όμως παρήχθη για πρώτη φορά και το ούζο κατόπιν επεξεργασίας του τσίπουρου, το οποίο σαφώς και αποτελεί μια άλλη ξεχωριστή και μοναδική ιστορία…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
