Ιστορική δήλωση Κυριάκου Κατζουράκη στη larissanet: «Σήμερα λοιπόν είναι η ευκαιρία να δώσουμε χρόνο και κόπο να αντιληφθούμε τρόπους και να αποκαλύπτουμε τις αδυναμίες του συστήματος, την απονιά του, τον αυταρχισμό του και την απύθμενη επιθετικότητα του. Αυτά ήταν το κίνητρο μου όταν ακούμπησα το έργο του Πικάσσο και έφτιαξα το «Γκουέρνικα 1», η μνήμη δηλαδή. Το εργαλείο του δικού μας πολέμου είναι η μνήμη.
Ένας από τους κορυφαίους εικαστικούς της γενιάς του έφυγε από τη ζωή, μετά από σύντομη περιπέτεια με την υγεία του, σε ηλικία 77 ετών. Κηδεύτηκε την περασμένη Δευτέρα στο 1ο Κοιμητήριο Αθηνών.
Ήταν πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα. Δώρισε στην Πινακοθήκη Λάρισας το εμβληματικό έργο του «Γκουέρνικα Ι» .
Ο σπουδαίος εικαστικός, πανεπιστημιακός Κυριάκος Κατζουράκης, πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα δεν είναι πια μαζί μας…
Σε μια ιστορική συνέντευξή του στην εφημερίδα μας, στις 15 Ιανουαρίου 2021 είχε επισημάνει για την πανδημία, την «πανδημία του καπιταλισμού» και το έργο του «Γκουέρνικα»:
«Η πανδημία είναι ένα συμπυκνωμένο περιβάλλον/απειλή. Ας δούμε ένα παράδειγμα από το παρελθόν: Στην τσαρική Ρωσία, ο μέγας τσάρος φοβόταν τον Λέοντα Τολστόι γιατί δεν δίσταζε ποτέ να γράφει την αλήθεια, να σκάβει βαθιά στις ψυχές του λαού και να ανασύρει τις κρυφές δυνάμεις των καταπιεσμένων μουζίκων. Ο τσάρος δεν τόλμησε ποτέ να τα βάλλει μαζί του γιατί μαζί με τον Τολστόι έπρεπε να τα βάλλει με τον ίδιο το λαό του. (Ο Μπρέχτ γεννήθηκε από αυτή την σύγκρουση, καταλάβαινε τους κώδικες του Τολστόι και προχώρησε στην καταγραφή μιας προεπαναστατικής διαδικασίας).
Σήμερα η πανδημία δείχνει όλα τα κενά της εξουσίας, την ολιγωρία, την ανευθυνότητα, την προχειρότητα, την έλλειψη προβλεπτικής πολιτικής. Σήμερα λοιπόν είναι η ευκαιρία να δώσουμε χρόνο και κόπο να αντιληφθούμε τρόπους και να αποκαλύπτουμε τις αδυναμίες του συστήματος, την απονιά του, τον αυταρχισμό του και την απύθμενη επιθετικότητα του.
Αυτά ήταν το κίνητρο μου όταν ακούμπησα το έργο του Πικάσσο και έφτιαξα το «Γκουέρνικα 1», η μνήμη δηλαδή. Το εργαλείο του δικού μας πολέμου είναι η μνήμη. Αυτό είναι το μέσον για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι και πιο δυνατοί. Η «πανδημία του καπιταλισμού» περιέχει πολλές πανδημίες εκτός απ’ αυτή που ζούμε σήμερα.
Ας προφυλαχτούμε κι ας σκύψουμε να την μελετήσουμε, ευχόμενοι το καλύτερο. Όταν ζωγράφιζα τη Γκουέρνικα 1, δεν ήξερα το μέλλον του έργου, ότι θα συναντούσα στη Λάρισα αυτή τη φωλιά, τη ζεστασιά των φίλων που αγκάλιασαν το έργο μου, που είμαι σίγουρος ότι θα είναι εκεί για απόλαυση αλλά και αφορμή για σύνδεση με την Ιστορία».
Απόστολος Καλογιάννης: «Η Γκουέρνικα θα τιμά εσαεί τον χώρο της Δημοτικής Πινακοθήκης»
Απ. Καλογιάννης
Ο Δήμαρχος Λαρισαίων -Πρόεδρος της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα κ. Απόστολος Καλογιάννης για την απώλεια του Κυριάκου Κατζουράκη δήλωσε «με απέραντη θλίψη αποχαιρετούμε τον διακεκριμένο εικαστικό Κυριάκο Κατζουράκη, Πρόεδρο της Καλλιτεχνικής Επιτροπής της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα. Η απώλεια του αφήνει ένα μεγάλο κενό στον κόσμο της τέχνης , του πολιτισμού, της διανόησης αλλά και των κοινωνικοπολιτικών αγώνων.
H πόλη μας, η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα είχε την μεγάλη τιμή να οργανώσει και να παρουσιάσει την τελευταία του δουλειά με τίτλο «Αναφορά στην Γκουέρνικα». Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως ήταν επιλογή του ιδίου, να παρουσιαστεί η έκθεση του, στο Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα και ήταν ιδιαίτερα τιμητικό για την πόλη μας.
Ο Κυριάκος Κατζουράκης άνθρωπος με ανήσυχο πνεύμα και κριτική σκέψη με ουσιαστική άποψη για το κοινωνικό γίγνεσθαι, δούλευε συστηματικά πάνω στην ζωγραφική, το θέατρο, την μουσική, την φωτογραφία και τον κινηματογράφο.
Μια πολυσχιδής προσωπικότητα που αποτύπωνε στο έργο του την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα μέσα από την ένταση των συναισθημάτων του. Η σεμνότητα του Κυριάκου Κατζουράκη γοήτευε όλους όσους είχαμε την χαρά και την τιμή να τον γνωρίσουμε.
Η δωρεά, του εμβληματικού έργου του Guernika I, θα τιμά εσαεί τον χώρο της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας -Μουσείο Γ.Ι.Κατσίγρα και θα προκαλεί πάντα τους θεατές μέσα από τα διαχρονικά μηνύματα που εκπέμπει, εκφράζοντας τα αντιπολεμικά μηνύματα αλλά και την κοινωνική διαμαρτυρία μέσω της τέχνης.
Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην σύντροφό του Κάτια Γέρου και στον γιό του Άρη Κατζουράκη».
Τα μέλη της Καλλιτεχνικής επιτροπής της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι.Κατσίγρα Γιάννης Μπόλης, Λουίζα Καραπιδάκη, Λίνα Τσίκουτα και Θεοδώρα Τσιάτσιου αποχαιρετούν τον διακεκριμένο Εικαστικό Πανεπιστημιακό και Πρόεδρο της Κ.Ε. Κυριάκο Κατζουράκη.
«Η δημιουργία του Κυριάκου Κατζουράκη αποτελεί μια από τις πιο ολοκληρωμένες και γόνιμες προτάσεις της ελληνικής τέχνης. Στις ζωγραφικές συνθέσεις του μορφοποιεί τη ζωτική του σχέση με τον κόσμο, παρουσιάζει ολόκληρο σύμπαν μορφών με προεξάρχουσα την πολιτική, την ιστορική και την κοινωνική διάσταση. Από τη ζωή στην τέχνη η στάση του Κυριάκου Κατζουράκη παρέμεινε σταθερή και ακράδαντη, χωρίς υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, διαπραγματεύσεις. Αντιμετώπιζε την τέχνη ως ενιαία έκφραση από τη ζωγραφική έως το θέατρο και τον κινηματογράφο. Από το «Τέμπλο ‒ οίκος Ενοχής» μέχρι τον «Δρόμο προς τη Δύση», η τέχνη του εκδηλώθηκε με ένταση και ορμή είτε σε προσωπικό είτε σε συλλογικό επίπεδο. Οι εικόνες του με τις αδιαμφισβήτητες εικαστικές αξίες τους σφράγισαν την εποχή μας. Καλό κατευόδιο».
Συλλυπητήριες ευχές στην σύντροφο της ζωής του, Κάτια Γέρου και στον γιό του Άρη, εκφράζουν η αντιπρόεδρος κ.΄Αννυ Ψάρρα και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.
Βιογραφικό
Ο Κυριάκος Κατζουράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με τον Γιάννη Μόραλη και σκηνογραφία με τον Βασίλη Βασιλειάδη (1963-1968). Το 1966 παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στην γκαλερί Κεραία (Αθήνα) και το 1969 κέρδισε το Βραβείο Παρθένη για τη ζωγραφική του. Από το 1972 μέχρι το 1986 έζησε στο Λονδίνο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην χαρακτική (1973-1975: St. Martins School of Art και Croydon College of Art).
Η ζωγραφική του είναι ανθρωποκεντρική, με στοιχεία κριτικού ρεαλισμού που στοχεύουν στην αφύπνιση της συνείδησης του θεατή. Σε μερικές περιόδους του έργου του εντοπίζονται συνειδητές αναφορές σε εικαστικά στοιχεία της «ελληνικότητας», με επιρροές από τον Τσαρούχη, τον Κόντογλου ή τον Θεόφιλο. Στα πιο πρόσφατα έργα του υιοθετεί ένα προσωπικό ύφος με έντονα εξπρεσιονιστικά στοιχεία και δημιουργεί μεγάλης κλίμακας έργα με σύνθετες εικόνες, ενώ αρχίζει να συνδυάζει τη ζωγραφική με το θέατρο, τη μουσική και τη λογοτεχνία, αναπτύσσοντας παράλληλα σημαντική συγγραφική δραστηριότητα.
Το 1979 ο Κυριάκος Κατζουράκης αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στη Biennale Sao Paulo και το 1980 στην 11η Biennale του Παρισιού, το 1982 στα Europalia (Αμβέρσα), στην έκθεση «Peinture Grecque 1968-1988» (Βρυξέλλες 1988) κά. Το 2013 το Μουσείο Μπενάκη οργάνωσε αναδρομική του έκθεση. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Στον κινηματογράφο συμμετείχε το 1968 ως ηθοποιός στην βραβευμένη ταινία του Δήμου Θέου Κιέριον που αναφερόταν στην «υπόθεση Πολκ».
Έχει φιλοτεχνήσει τα κοστούμια για την ταινία Μέρες του ‘36 του Θ. Αγγελόπουλου (1971) και τα σκηνικά για Το Προξενιό της ‘Αννας του Π. Βούλγαρη (1972). Σκηνογράφησε επίσης πολλές θεατρικές παραστάσεις.
Από το 2000 ασχολήθηκε ενεργά με τον κινηματογράφο, δημιουργώντας ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Η ταινία του Ο Δρόμος προς τη Δύση (2003) τιμήθηκε με το 1ο Κρατικό Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ και με το Βραβείο FIPRESCI. Βραβεία απέσπασε επίσης η ταινία του Γλυκιά Μνήμη (2005).
Ο Κυριάκος Κατζουράκης υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές» (1969-1973), μαζί με τους Βαλαβανίδη, Δίγκα, Μπότσογλου και Ψυχοπαίδη, ομάδα η οποία έδρασε επί δικτατορίας στοχεύοντας στην κριτική των πολιτικών και κοινωνικών γεγονότων της περιόδου.
Το 1990 ίδρυσε την «Ομάδα Τέχνης», με στόχο την έρευνα στις σχέσεις μεταξύ των τεχνών (ζωγραφική, θέατρο, μουσική, φωτογραφία, κινηματογράφος…), με παράλληλη δημιουργία έργων στο χώρο. Ακόμη ήταν ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Καλλιτεχνών «Europa 24» (1991-1998). Υπήρξε επίσης καλλιτεχνικός διευθυντής του Εικαστικού Εργαστηρίου του Αιγάλεω (1997-2003). Το 2005 εξελέγη τακτικός καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου δίδαξε μέχρι το 2011.
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
