Συνοικία Αγίου Αθανασίου Λάρισας: Μικρά σοκάκια με… μεγάλη ιστορία (φωτ.)

Φωτ. Larissanet.gr

Στη συνοικία του Αγίου Αθανασίου Λάρισας κάνει «στάση» σήμερα το Larissanet.gr στο πλαίσιο των φωτογραφικών οδοιπορικών σε περιοχές αλλά και χωριά της Λάρισας. Μια συνοικία που χαρακτηρίζεται από τον μεγάλο αριθμό των πολυκατοικιών, την πυκνότητά τους και συνάμα τους στενούς δρόμους. Πρόκειται για μια πυκνοκατοικημένη περιοχή της Λάρισας με μεγάλη ιστορία που βρίσκεται μια «ανάσα» από την καρδιά της, δηλαδή το κέντρο της. Γειτνιάζει με την μεγάλη πλατεία – περιοχή του Αγίου Αντωνίου.

Από μια ιστορική διαδρομή του γιατρού – ιστοριοδίφη, Νικόλαου Παπαθεοδώρου για λογαριασμό το περιοδικό «Αχιλλίου Πόλις» (τεύχος 4^ο Νοέμβριος 2020) μαθαίνουμε πως ο Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου «ἐπί τουρκοκρατίας βρισκόταν στόν Ἀρναούτ μαχαλά». Όπως περιγράφει «Ἀρναούτ σημαίνει Ἀρβανίτης καί ἑπομένως Ἀρναούτ μαχαλάς εἶναι ἡ συνοικία τῶν Ἀρβανιτῶν, δηλ. τῶν ἀτόμων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἦλθαν ἀπό τίς περιοχές τῆς Β. Ἠπείρου καί κατοίκησαν στόν συγκεκριμένο μαχαλά τῆς Λάρισας, ὁ ὁποῖος ἀντιστοιχεῖ μέ τήν σημερινή συνοικία τοῦ Ἁγ. Ἀθανασίου. Οἱ ἱστορικοί τοῦ 19ου αἰῶνα ἀναφέρουν πώς ὅταν ὁ Ἀλή πασάς μπῆκε στό στόχαστρο τοῦ Σουλτάνου και δολοφονήθηκε στό νησί τῶν Ἰωαννίνων, οἱ Ἀρβανίτες κάτοικοι τοῦ μαχαλᾶ αὐτοῦ, φοβισμένοι μήπως ὑποστοῦν ἀντίποινα ἀπό τούς γενίτσαρους Τούρκους, ἐγκατέλειψαν τήν περιοχή, στήν ὁποία ἐν συνεχείᾳ ἦλθαν καί ἐγκαταστάθηκαν σταδιακά χριστιανοί ἀπό διάφορες περιοχές τῆς Θεσσαλία».

Σε μια εκδήλωση που έγινε προ τεσσάρων ετών για τις παλιές εικόνες του Αγίου Αθανασίου στη Λάρισα, η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας κ. Σταυρούλα Σδρόλια και η αρχαιολόγος Αγγελική Ασημακοπούλου ανέπτυξαν το θέμα «Η Συλλογή Εικόνων του Ναού Αγίου Αθανασίου Λαρίσης» μεταξύ άλλων ανέφεραν πως «Ο Άγιος Αθανάσιος ανήκει στους παλιούς ενοριακούς ναούς της Λάρισας, οι οποίοι από το καθεστώς παρεκκλησίων αναβαθμίσθηκαν σε μεγάλες τρίκλιτες βασιλικές, στα μέσα του 19ου αιώνα, οπότε δόθηκαν τα προνόμια του Τανζιμάτ από την οθωμανική διοίκηση. Από το 1869, την εποχή της ανέγερσής του, ξανακτίσθηκε τρείς φορές μέχρι το 1988, οπότε έλαβε τη σημερινή του μορφή. Παρόλες τις περιπέτειες, διέσωσε το μεγαλύτερο μέρος των κειμηλίων των προγενέστερων φάσεων, που διατηρούν όλες τις μνήμες της κοινωνίας της εποχής».