Συγκινημένος και συγκινητικός στάθηκε στη βραδιά της παρουσίασης του βιβλίου του «Αυτά που θέλω να σου πω»… ο Κώστας Τσαντίλης, το βράδυ της Παρασκευής 8/10/2021. Από τον τίτλο ακόμη καταλάβαινε κάποιος ότι αυτό που θα ακολουθούσε δεν θα ήταν απλά κάτι προσωπικό αλλά κυρίως κάτι χωρίς τίποτα περιττό.
Το βιβλίο ανήκει σε ένα είδος βιβλίου που είναι επίκαιρο. Είναι πάντα επίκαιρο αλλά τα τελευταία χρόνια ακόμη περισσότερο. Αυτοβιογραφία, περιγραφή της γενέθλιας πόλης και βιώματα, στη συνέχεια η πόλη των σπουδών, η επαγγελματική σταδιοδρομία, η οικογένεια, η ενασχόληση με τα κοινά, με την τοπική αυτοδιοίκηση… Μεγάλα κεφάλαια όλα, σε αριθμό σελίδων και σε ουσία. Τέλος εποχής μήπως με την περιγραφή μιας άλλης εποχής, τόσο διαφορετικής από τη σημερινή; Μια ιδιαίτερη πρόσληψη της ιδέας του πολιτισμού και της τέχνης. Μια προσωπική θεωρία, επιστημονική, σχετικά με την ποιότητα και την αισθητική της πόλης που ζούμε. Μια αιτιολόγηση, εν τέλει, των απόψεων, της στάσης και των επιλογών.
Το βιβλίο τα περιέχει όλα αυτά. Θα πάρει τον δρόμο του, θα διαγράψει την πορεία του και θα βρει τη θέση του στις καρδιές μας, στις βιβλιοθήκες και σε μελλοντικές μελέτες. Και ο αναγνώστης θα καταλάβει ότι ο συγγραφέας, ο Κώστας Τσαντίλης είναι ένας άνθρωπος με ευγένεια (όπως ανέφερε και ο Ανδρέας Γιουρμετάκης τη βραδιά της παρουσίασης) και πραγματικό ενδιαφέρον για την πόλη μας, τη Λάρισα. Πραγματική έγνοια! Δεν ξέρω αν ο όρος «ενεργός πολίτης» είναι αρκετός για να αποδώσει το βάθος αυτής της έγνοιας. Ο όρος «πολίτης» όμως, με την αρχαία του σημασία, νομίζω πως είναι.
Αισθάνομαι πως ό,τι γράψαμε και ό,τι γράφουμε εμείς οι υπόλοιποι για τη Λάρισα, την ιστορία της και τον πολιτισμό της, κινούνται σε μια άλλη βάση, με μια άλλη προσέγγιση ως προς τη βίωση των γεγονότων και των καταστάσεων. Γι’ αυτό και το περιεχόμενο και η ανάγκη του συγγραφέα να μοιραστεί μαζί μας όλα αυτά που έζησε και μας περιγράφει, συμπυκνώνονται στον τόσο εύστοχο τίτλο «Αυτά που θέλω να σου πω»…: θέλησε από καρδιάς να μας τα πει και να τα μοιραστεί.
Θα θυμάμαι πάντα τη συνάντησή μας με αφορμή την υλοποίηση της πρότασής μου για την τοποθέτηση δίγλωσσων ενημερωτικών πινακίδων σε μνημεία της πόλης. Το 1997. Φαντάζουν τόσο μακρινά και τόσο κοντινά ταυτόχρονα. Κάποια άλλη στιγμή τού ζήτησα ένα βιβλίο του, παλιό, που δεν μπορούσα να βρω γιατί είχε εξαντληθεί. Είχε μόνο τρία αντίτυπα. Δεν το σκέφθηκε καν… τα δύο από αυτά ήταν για τα παιδιά του, το τρίτο μου δωρίστηκε με αγάπη. Και στις δύο αυτές στιγμές η ευγένειά του καθόριζε το πλαίσιο της επικοινωνίας μας. Μιας επικοινωνίας εναρμονισμένης με τα κοινά ενδιαφέροντα και μιας φιλίας που με τιμά τόσα χρόνια, για την οποία τον ευχαριστώ.
Υ.Γ. Ζήτησα η αφιέρωση στο βιβλίο να μην γίνει σε μένα, αλλά στον γιο μου. Εγώ τα σημαντικότερα από αυτά που αναφέρονται τα διάβασα, τα άκουσα, τα μελέτησα, κάποια τα έζησα. Να τα μάθουν τώρα πρέπει οι νεότεροι… οι μετά από εμάς. Για να ξέρουν τον αγώνα και την προσφορά κάποιων ανθρώπων στην πόλη τους, τη Λάρισα, όπου γεννήθηκαν, πήγαν σχολείο, έκαναν φιλίες.
Βάσω Πανάγου
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
