Αγριοτριανταφυλλιές, γεράνια, ζουμπούλια και σκυλάκια. Στα στενά των Ταμπάκικων ο χρόνος φαίνεται πως σταματάει. Βιολέτες, βοκαμβίλιες, γαρύφαλλα και ζέρμπερες.
Η Λάρισα μιας άλλης εποχής εμφανίζεται και στους επισκέπτες δίνεται η δυνατότητα να την απολαύσουν κάνοντας απλά μια βόλτα. Ορτανσίες, πανσέδες και πετούνιες.
Λίγες μόλις εκατοντάδες μέτρα από το πολύβουο κέντρο της πόλης, οι αυλές στην ιστορική αυτή περιοχή σε μεταφέρουν ως άλλη χρονοκάψουλα στο παρελθόν. Γεμάτο ρομαντισμό και χρώμα.
«Είναι η παράδοση της περιοχής μας. Μπορεί να είναι μια παλιά και λίγο παρεξηγημένη συνοικία όμως οι αυλές της δίνουν έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. Έναν χαρακτήρα που την κάνει να παραμένει αναλλοίωτη σε βάθος χρόνο και να διαφέρει από την υπόλοιπη Λάρισα» εξηγεί στη larissanet μια συμπολίτισσα η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Ταμπάκια τα οποία όπως τονίζει, λατρεύει.
Μάλιστα άλλοι κάτοικοι ρίχνουν και την ιδέα να επιστρέψει ο διαγωνισμός για τις καλύτερες βεράντες και αυλές που γινόταν επί σειρά ετών στην πόλη της Λάρισας αλλά και στις γύρω περιοχές. «Ίσως θα μπορούσε να σταθεί και από μόνος του ένας διαγωνισμός μόνο για την περιοχή μας που είναι τόσο πλούσια σε βεράντες και αυλές» προτείνει.
Η συνοικία των Αμπελοκήπων άλλαξε το όνομά της στη σύγχρονη εποχή. Παλιότερα ήταν τα Ταμπάκικα καθώς ταμπάκ στην τουρκική γλώσσα σημαίνει δέρμα. Σύμφωνα με τους ιστορικούς επίσημα η συνοικία ονομαζόταν Ταμπάκχανε μαχαλεσί, δηλαδή η συνοικία των βυρσοδεψείων και μεταξύ των χριστιανών απλοποιήθηκε στον προφορικό λόγο σε Ταμπάχανα. Ταμπάκηδες ονομάζονταν τότε οι βυρσοδέψες, δηλαδή τα άτομα τα οποία κατεργάζονταν τα δέρματα.
Τα βυρσοδεψεία αυτά αναπτύσσονταν σε περιοχές όπου ήταν όχι μόνον εφικτή η πρόσβαση σε πλούσια παροχή νερού, αλλά και σε απομακρυσμένα σημεία των οικισμών, γιατί ανάδιδαν δυσάρεστη οσμή. Τις προϋποθέσεις αυτές εκπλήρωνε για τη Λάρισα η συνοικία Ταμπάκικα.
Αν παρατηρήσει κανείς τον χάρτη της Λάρισας στην περιοχή αυτή, θα διαπιστώσει ότι η συνοικία οριοθετούνταν κατά τα 3/4 από την καμπύλη πορεία του Πηνειού, ενώ στα νότια υπήρχε ο λόφος του Φρουρίου. Σήμερα ειδικά που ολόκληρη αυτή η περιοχή έχει οικοδομηθεί, ο οικισμός βρίσκεται ουσιαστικά στη μεγάλη αγκαλιά του Πηνειού.
Αυτήν την εποχή βυρσοδεψεία δεν υπάρχουν, όμως υπάρχουν οι μονοκατοικίες με τις αυλές και τις ιδιαίτερες βεράντες. Ολάνθιστες και πολύχρωμες προσφέρουν τη δυνατότητα σε όλους να παίρνουν μια άποψη από μια άλλη Λάρισα. Παλαιότερων ετών, πιο ρομαντική…
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
