Φωτ. Larissanet.gr
Είναι μια συνοικία που μετράει 99 χρόνια ζωής. Μια συνοικία γεμάτη χρώματα, μουσικές και συνθέσεις. Κομμάτια από διάφορους πολιτισμούς και σημεία της γης. Μια συνοικία που έχει το πιο ιδιαίτερο χρώμα στη Λάρισα.
Η Νέα Σμύρνη είναι η σημερινή στάση του Larissanet.gr στην ενότητα των αφιερωμάτων στις συνοικίες της πόλης. Σε ρόλο ξεναγού ένα έντυπο από το 2003 που εκδόθηκε από την τότε Αναπτυξιακή Εταιρεία της Νομαρχίας Λάρισας.
Σύμφωνα μ’ αυτό οι πρώτοι κάτοικοι της Νέας Σμύρνης ήταν πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Εγκαταστάθηκαν στη συνοικία μετά το 1917 και αρχικά ζούσαν σε παράγκες.
Σημειώνεται ότι η συνοικία της Νέας Σμύρνης δημιουργήθηκε το 1922. Συγκροτήθηκε ως μια απομονωμένη, από την τότε πόλη, περιοχή όπως όλες οι συνοικίες προσφύγων, έχοντας ως φυσικό εμπόδιο τον Πηνειό ποταμό.
Μέχρι το 1955 η προσέλευση των προσφύγων στην περιοχή τόσο από την Μικρά Ασία (μετά τη καταστροφή του 1922), όσο και από τον Καύκασο και τη Ρωσία (χρονική περίοδος 1940-50), παρουσίαζε ανοδική τάση ενώ από το 1955 και εντεύθεν ο ρυθμός άφιξης των προσφύγων εμφάνισε σημαντική κόπωση.
Οι πρώτοι κάτοικοι, ορμώμενοι από τη Μ. Ασία αμέσως μετά την καταστροφή, εγκαταστάθηκαν στη Λάρισα μετά από μια δίχρονη περίπου περιπλάνηση στην Ελληνική επικράτεια για λόγους που είχαν να κάνουν:
- με την εγκατάσταση συγγενικών τους προσώπων και
- με την παραχώρηση εκτάσεων ως αντάλλαγμα των περιουσιών που έχασαν φεύγοντας από την Μικρά Ασία.
Οι εκτάσεις που ανήκαν στους Μπέηδες και οι οποίες ελευθερώθηκαν με την αποχώρησή τους, μοιράσθηκαν στους πρώτους πρόσφυγες από το πρόγραμμα της κυβέρνησης του Ελ. Βενιζέλου. Το όφελος καρπώθηκαν αρχικά 50, περίπου, οικογένειες, οι οποίες και κατάφεραν στις μικρές αυτές εκτάσεις να χτίσουν παράγκες για τη διαμονή τους.
Μετά από πλημμύρα του Πηνειού, το έτος 1934, εγκαταστάθηκαν στο νότιο τμήμα της συνοικίας, στα Νταμάρια, οι επονομαζόμενοι Καλυβιώτες, 100 περίπου οικογένειες, που προέρχονταν από την περιοχή Καλύβια, μικρό οικισμό που βρίσκονταν δίπλα στον παλιό ναό της Αγίας Μαρίνας κοντά στην δεξιά κοίτη του Πηνειού ποταμού (βόρειο τμήμα της Λάρισας). Ο οικισμός δημιουργήθηκε από Έλληνες αυτόχθονες, επί Τουρκοκρατίας.
Οι παραπάνω αναφορές στηρίζονται σε μαρτυρίες μεγάλων, σε ηλικία, ατόμων της περιοχής και σε γραπτές αναφορές από το Θεσσαλικό Ημερολόγιο (τχ.25, σελ.201-202), και το βιβλίο του Παλιούγκα, 1988, (σελ.28.).
Οι Τσιγγάνοι εμφανίσθηκαν στην περιοχή της Ν. Σμύρνης στα μέσα, περίπου, της δεκαετίας του `40, αφού αγόρασαν οικόπεδα από τους Καλυβιώτες στην περιοχή των Νταμαριών. Η περιοχή φέρει το όνομα Νταμάρια επειδή εκεί γινόταν εξόρυξη αμμοχάλικου. Οι Τσιγγάνοι επέλεξαν ως τόπο εγκατάστασης την περιοχή της Ν. Σμύρνης επειδή τα οικόπεδα ήταν πολύ φτηνά, λόγω της προηγούμενης χρήσης των. Προς τα τέλη της δεκαετίας του `40 (1947-48), άρχισε να αναπτύσσεται το βόρειο τμήμα της Νέας Σμύρνης και να εγκαθίσταται εκεί πληθυσμός από τα γύρω χωριά της Λάρισας.
Το δεύτερο ισχυρό κύμα επέκτασης της συνοικίας παρατηρείται κατά τα έτη 1960-65, όταν στην περιοχή εγκαθίστανται κάτοικοι από το σύνολο του Θεσσαλικού διαμερίσματος.
Το 1948, μια Αμερικανή υπήκοος, αγόρασε οικόπεδα στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται η πλατεία (κοντά στα σχολικά κτίρια) και τα παραχώρησε μαζί με παράγκες σε Ελληνοπόντιους παλιννοστούντες πρόσφυγες που εγκαθίσταντο στην περιοχή.
Το 1957, η Πρόνοια παρεχώρησε στις οικογένειες των Ελληνοποντίων προσφύγων από ένα οικόπεδο για ανέγερση οικίας και δάνειο 25.000 δραχμών για τις αναγκαίες εργασίες κατασκευής.
Η ζωή του πληθυσμού στην περιοχή τα πρώτα χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Υπήρχε μεγάλη φτώχεια και καταγράφονται πολλές συγκρούσεις μεταξύ των κατοίκων. Βασική αιτία των αντιπαραθέσεων μεταξύ των Καλυβιωτών και των προσφύγων ήταν τα κτήματα του Χασάν μπέη στο Καραγάτς (σημερινά Σουφλάρια) τα οποία είχαν καταρχάς προγραμματισθεί να παραχωρηθούν στο προσφυγικό πληθυσμό αλλά καταπατήθηκαν με έμμεσο τρόπο από τους Καλυβιώτες που εργαζόταν σε αυτά και τελικά δεν έφτασαν ποτέ στα χέρια των προσφύγων. Επίσης, στους κατοίκους της περιοχής και ιδιαίτερα στους Έλληνες παλιννοστούντες από τη Ρωσία, ασκήθηκαν πολλές πολιτικές διώξεις οι οποίες όξυναν τα πνεύματα και έθεσαν στο περιθώριο ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού.
Τέλος, στα πλαίσια των αντιπαραθέσεων και των συγκρούσεων που καταγράφονται μεταξύ των διάφορων κοινωνικών ομάδων της περιοχής εμπίπτουν και οι «παραβατικές» συμπεριφορές των τσιγγάνων (κλοπές και φασαρίες) που εμφανίζονται συχνά στην περιοχή.
Στη δεκαετία του `50 γύρω από τον χώρο κατοικίας των Τσιγγάνων δημιουργήθηκε ένα τρίγωνο με πλευρές, βόρεια τους Ελληνοπόντιους, νότια τους Καλυβιώτες και δυτικά τους Μικρασιάτες.
Σήμερα στη Νέα Σμύρνη κατοικούν – μεταξύ άλλων – Βλάχοι, Καραγκούνηδες, Μικρασιάτες, Τσιγγάνοι, Ρουμάνοι, Αλβανοί και Ελληνοπόντιοι.
Φωτογραφικά στιγμιότυπα:
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
