Ένα μυθιστόρημα που φιλοδοξεί
να σκάψει βαθιά στην ψυχή των νέων ανθρώπων,
οι οποίοι αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στο τι είναι
και τι θα ήθελαν να είναι
Από τον Άγγελο Πετρουλάκη
Τι μπορεί να μας πει ένα μυθιστόρημα που εστιάζει στον εσωτερικό κόσμο μιας νέας γυναίκας η οποία αναζητά τον βηματισμό της στη ζωή;
Ίσως πολλά. Αρκεί, διαβάζοντάς το, να μπορούμε να μεταφερθούμε στη σημερινή Ιρλανδία και, έστω μεταφορικά, να βιώσουμε κάποια στοιχεία μιας άλλης κοινωνίας.
Η αναζήτηση της ταυτότητας και του προσανατολισμού είναι τα δυο στοιχεία που χαρακτηρίζουν την αφήγηση της νεαρής Φράνσις, που αυτοπροσδιορίζεται ως κομμουνίστρια και δηλώνει αντίθετη με τον πλούτο, τον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, τις συμβατικότητες.
Όμως η στενότερη φίλη της, η Μπόμπι, είναι δηλωμένη ομοφυλόφιλη. Και, όταν η ίδια, που δηλώνει αμφιφυλόφιλη, αποφασίζει να δημιουργήσει σχέση με άντρα, επιλέγει έναν ευκατάστατο έγγαμο ηθοποιό.
Διλήμματα και ανατροπές. Η αβεβαιότητα μέσα σε μια κοινωνία ιδιαίτερα ρευστή, με γονείς που έχουν χάσει τους ρόλους τους, αλλά και φίλους που επίσης ζουν στην αβεβαιότητα.
Σ’ αυτό το κοινωνικό πλαίσιο ξεχωρίζει η επιθυμία τής Φράνσις που θα ήθελε να είναι «κάποια άξια επαίνου, άξια αγάπης».
Ίσως αναζητώντας υποκατάστατα της ανύπαρκτης πατρικής αγάπης και προστασίας. «Ήταν φανερό για μένα, από μικρή ηλικία, πως οι γονείς μου δεν συμπαθούσαν ο ένας τον άλλο… {…} Δεν θυμάμαι να βλέπω τη μητέρα και τον πατέρα μου στο ίδιο δωμάτιο, εκτός κι αν έτρωγαν. Ο πατέρας μου είχε ‘‘νεύρα’’. Καμιά φορά, όσο διαρκούσαν τα νεύρα του, η μητέρα μου με έπαιρνε και πηγαίναμε να μείνουμε μαζί με την αδελφή της, την Μπέρνι… {…} …όταν επιστρέφαμε, ο πατέρας μου είτε είχε βγει έξω είτε αισθανόταν πολύ μεταμελημένος. Μου άρεσε όταν ήταν έξω. Όσο διαρκούσε ο καιρός της μεταμέλειάς του, προσπαθούσε να μου πιάσει την κουβέντα για το σχολείο και ήμουν αναγκασμένη να διαλέξω ανάμεσα στο να πάω με τα νερά του ή να τον αγνοήσω. Αν πήγαινα με τα νερά του, ένιωθα ανέντιμη και αδύναμη, ένας εύκολος στόχος. Αν τον αγνοούσα, η καρδιά μου χτυπούσε πολύ δυνατά και μετά δεν μπορούσα να με αντικρίσω στον καθρέφτη. Άσε που αυτό έκανε τη μητέρα μου να κλαίει…»
Για τη νεαρή Φράνσις ο κόσμος αποκτά μιαν άλλη διάσταση όταν κάνει για πρώτη φορά έρωτα με άντρα. Νιώθει να ολοκληρώνεται, παρότι έχει την επίγνωση πως μπαίνει ανάμεσα σ’ έναν γάμο, έστω κλονισμένο. Η συγγραφέας εισχωρεί βαθιά στην ψυχολογία τής νέας γυναίκας, ξεδιπλώνοντας συναισθήματα και αντιφάσεις που καθηλώνουν τον αναγνώστη.
Η νεαρή που ονειρεύεται τη δική της ζωή, χωρίς πρωτόκολλα και δεσμεύσεις, πρέπει πρώτα απ’ όλα ν’ αντιμετωπίσει τον εαυτό της, να σταθεί ορθολογικά απέναντι στην ανασφάλειά της και να δει τον κόσμο με καθαρή ματιά. Στο ερώτημα ‘‘τι χάνω και τι κερδίζω’’ οι απαντήσεις δεν είναι πάντα απλές και η απόρριψη δεν είναι εύκολα αποδεκτή. Οι εσωτερικοί εχθροί, όταν έχουν αφετηρία την παιδική ηλικία και μια κλονισμένη οικογένεια, δεν αντιμετωπίζονται εύκολα. Η συγγραφέας, με ιδιαίτερα λεπτό χιούμορ, κινείται στην ευαίσθητη γραμμή τής ενηλικίωσης, αποδίδοντας στην εντέλεια όλα όσα συγκρούονται στην ψυχολογία τών νέων ανθρώπων.
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
