Ζήτησα να πάω στην τουαλέτα και πρόθυμος ο οικοδεσπότης, αφού τον παρότρυνε η γυναίκα του (το σαβουάρ-βιβρ λέει πως τους άντρες τους συνοδεύει ο οικοδεσπότης, τις γυναίκες η κυρία του σπιτιού), που ήταν κι ο εορτάζων, με οδήγησε στο διάδρομο και μου άναψε το φως. Μόνος μου επιτέλους έριξα ένα ανακουφιστικό κατούρημα, προσέχοντας να πέσουν μέσα στη λεκάνη ακόμη και οι τελευταίες σταγόνες που από συνήθειο δεν πετύχαιναν ποτέ το κέντρο και συχνά μου λέρωναν τα παπούτσια, αν όχι και τα παντελόνια. Καθώς έπλυνα τα χέρια, το μάτι μου έπεσε στα μπουκαλάκια με τα αρώματα και χωρίς να το θέλω, έπιασα μια Ντιόρ και διαπίστωσα πως ήταν άδεια. Τα μικρά μπουκαλάκια είχαν μια κακογραμμένη ετικέτα «ντόλτσε/γκαμπάνα» κι ακόμη «βερσάτσε». Διαπίστωσα πως επρόκειτο για χύμα αρώματα, και τα μαγαζιά που τα πουλούσαν είχαν αντικαταστήσει τις μεγάλες αλυσίδες καλλυντικών και γυναικείων αξεσουάρ.
Μου έλεγε τις προάλλες αγαπητή φίλη, πως ξαφνικά έγινε μανιώδης αναγνώστρια αστυνομικών μυθιστορημάτων, επειδή μόνον τα αστυνομικά σου παρέχουν κοινωνιολογικές παρατηρήσεις και σε πληροφορούν απόλυτα για τον τρόπο ζωής μιας ξένης χώρας, ως και της δικής σου ακόμα. Το ίδιον χαρακτηρηστικόν της μεγάλης λογοτεχνίας το οικειοποιήθηκε λοιπόν η αστυνομική φιλολογία, και δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται να διαβάσει καθαρή λογοτεχνία. Αυτά τα οκτώ χρόνια οικονομικής εξαθλίωσης στην Ελλάδα περιμένουν ακόμη ή καλύτερα θα λέγαμε αναζητούν τον συγγραφέα τους.
Επιστρέφοντας στο μεγάλο σαλόνι, αντιλήφθηκα πως η κουβέντα είχε ανάψει για τα καλά. Καθηγητές, δικαστικοί, δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί γιατροί, μιλούσαν όλοι μαζί και μετά βίας ξεχώριζα το λόγο του καθένα. Γέμισα ξανά το ποτήρι μου με το ουίσκι και τα αυστηρώς τρία παγάκια κι έστησα αυτί. Ξέρετε λέει πρέπει να έχετε πληρώσει το ΓΕΜΙ/Και τι είναι το ΓΕΜΙ; Ήταν αναγκαία, περισσότερο από ποτέ η προσπάθεια για την ενότητα και την αναγέννηση, προσπάθεια που σήμερα βρίσκεται σε κομβικό σημείο, για τις λοιμώξεις από τον ιό Κοξάκι σας το είχα πει πως θα μας έσωζε ο Τσακαλώτος και σεις δεν πιστεύατε πως «καθαρή έξοδος» μπορεί να διασφαλίζει πολιτικά οφέλη αλλά ενέχει τον κίνδυνο να μην είναι ασφαλής και οριστική πριν από τον Αύγουστο του 2018 για να δημιουργήσει απόθεμα η ρευστότητα παρακάμπτει επιμελώς όλα τα προβλήματα υγείας που είναι δυνατόν να φέρει μαζί του, γιατί το γήρας το συγχέουν οι έλληνες σήμερα με την έννοια της πατρίδας, κι αυτό γιατί κόμμα, κράτος κι εξουσία, είναι ένα.
Ταυτίζουν λοιπόν το κράτος με το γήρας γιατί το θέμα μας δεν είναι τι έκανε και τι είπε ο Χουλιαράκης, το θέμα είναι ο σανός που ταΐζουν με τα επιδόματα με τρόπο απλό και κατανοητό ώστε να τοποθετεί η βυζαντινή τέχνη στο περιβάλλον και στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής της, καθώς και στο παγκόσμιο χώρο της τέχνης. γύρω από την τρέχουσα πολιτική και οικονομική κατάσταση, το επιχειρείν, την αυτοδιοίκηση και τον περιφερειακό Τύπο που αντί να δουλέψει με σοβαρότητα προκειμένου να επανέλθει άμεσα, επέλεξε να πάει στη Βραζιλία απ’ όπου επέστρεψε 10 κιλά βαρύτερος και χωρίς καμία πρόοδο.
Χύμα αρώματα. Χύμα κουβέντες. Θολό το τοπίο από τα τσιγάρα που έσβηναν μέσα σε κρυστάλλινα σταχτοδοχεία για πούρα, αχρησιμοποίητα διαφορετικά εδώ και χρόνια. Μια τοπική κοινωνία παχουλή με αδύνατα αντανακλαστικά κι ανίκανη να αντιδράσει. Παράγοντες του τόπου ανίκανοι να προβούν σε ένα διάλογο της προκοπής. Κάπως έτσι γιορτάσαμε και φέτος τον Άγγελο, το Σταμάτη, τον Γαβριήλ και τον Μιχαήλ.
Ακολουθήστε το 
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
