Η κρίση των Ιμίων, τον Ιανουάριο του 1996 ξεκίνησε από την προκλητικότητα κάποιων Τούρκων δημοσιογράφων (;) που ύψωσαν στην φερώνυμη βραχονησίδα την σημαία της χώρας τους

Παρακολουθώντας στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης τις ανταποκρίσεις για το (πραγματικό ή όχι;) επεισόδιο πάνω από τη νήσο Ρω, ομολογώ ότι με συνεπήρε ένα ρίγος πατριωτισμού

Στην Ελλάδα, αυτό που ονομάζουμε συλλογική συνείδηση, χτίστηκε επί δεκαετίες στη βάση συγκεκριμένων ιδεοληψιών

Το «διάβασμα» του αύριο στις μέρες μας είναι τόσο δύσκολο, όσο να βρεις κάποιον που να παράγει πραγματική πολιτική.

Η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής είναι παλιά ιστορία στην Ελλάδα

Καθώς μπαίνει η άνοιξη τα βλέμματα μας ανοίγουν. Βλέπουμε μεγαλύτερο κομμάτι της δημιουργίας

Είναι γενικά παραδεκτό ότι τα ρουσφέτια πήγαιναν σύννεφο όλα τα προηγούμενα χρόνια στο στράτευμα όσον αφορά τις μεταθέσεις των στρατιωτών κι όχι μόνο.

     Διαβάζουμε κι ακούμε τις τελευταίες ημέρες ορισμένους κύκλους να συντηρούν το θέμα της περαιτέρω μείωσης των μισθών και των συντάξεων των εν ενεργεία και εν αποστρατεία στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Είναι σίγουρο ότι κάποιοι που μας «αγαπούν» θα συνεχίζουν να προωθούν τους ισχυρισμούς τους, επικαλούμενοι την ΤΡΟΙΚΑ. Θα συνεχίσ

ΤΗΝ ΩΡΑ που γράφονται αυτές οι γραμμές αγνοώ πόσοι μαθητές γύρισαν το κεφάλι στους επισήμους (αν υπήρξαν επίσημοι) και πόσοι τους «μούντζωσαν»…Μπορεί να ήταν πενήντα, εκατό, διακόσιοι…

ΘΑ ΗΤΑΝ άραγε, μια λύση οι διπλές εκλογές; Είναι το ερώτημα που τίθεται μετά τη διαρκή επιβεβαίωση του κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων από τις δημοσκοπήσεις… Το ερώτημα δεν είναι θεωρητικό…

ΚΑΛΑ τα είπε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας στους δανειστές μας. Άλλωστε, ήταν ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος να ψέξει εκείνους που μας «ψήνουν το ψάρι στα χείλη» για να μας δανείσουν…Ο ίδιος ο κ. Παπούλιας ως γνωστόν, υπήρξε υπόδειγμα δανειστού: έδωσε τα δανεικά στον Ανδρέα Παπανδρέου για να κτίσει το περίφημο «κωλόσπιτο» χωρίς ποτέ να τον πιέσει να του τα επιστρέψει!…

ΧΙΛΙΟΙ τετρακόσιοι ογδόντα άνεργοι την ημέρα τον Οκτώβριο! Και πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν; Χιλιάδες!.. Ειδήσεις που σε κατατρομοκρατούν καθώς νιώθεις πλέον καθημερινά ότι το επόμενο θύμα της κρίσης (και της αδυναμίας των πολιτικών να τη διαχειριστούν) είσαι εσύ…

ΣΥΜΦΩΝΑ με τις θεωρίες συνωμοσίας που διακινούνται στην Ελλάδα, ο Κώστας Καραμανλής παράτησε το Μαξίμου και κατέφυγε στη Ραφήνα γιατί του είχαν κάνει τον βίο αβίωτο οι Αμερικανοί που έβλεπαν τα συμφέροντά τους να χάνονται υπέρ των Ρώσων…

Στον αντίποδα του κινήματος του ορθολογισμού, η συναισθηματική προσέγγιση της πραγματικότητας και του κόσμου, έχει σίγουρα πολλές πλευρές.

Πριν διακόσια πενήντα περίπου χρόνια ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός -κίνημα απελευθέρωσης και χειραφέτησης- εδραίωσε δύο κρίσιμες βεβαιότητες:

Γιάννη, ήδη έκανες το πρώτο βήμα - αν και ακόμα δεν μπήκες για τα καλά στο πνεύμα της αναλογίας για την οποία όμως ήδη συμφώνησες.

ΕΙΜΑΣΤΑΝ πέντε στη συντροφιά που συζητούσε τις εξελίξεις στην ευρωζώνη, το μεσημέρι του Σαββάτου… Είχαμε φτάσει στο σημείο να αναζητούμε τι θα γίνει στη χώρα μας αν περάσουμε εκόντες – ακοντες από το ευρώ στη δραχμή...

Αγαπητέ δάσκαλε Πρέπει να ομολογήσω πως είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς τον πειρασμό μιας λογικής σκέψης (αρχή – μέση – τέλος) ανιχνεύοντας το πώς και το γιατί της κρίσης.

Με αφορμή το πρώτο μου άρθρο (“Κινούμενη άμμος”, 19-10-2011 ) ο Γιάννης Γιαννακόπουλος στον ίδιο δικτυακό τόπο έδωσε“Απαντήσεις σε ρητορικές ερωτήσεις” και δήλωσε ευτυχής αν ο διάλογος αυτός συνεχιζόταν. Χατήρια σε παλιούς μου μαθητές δε χαλάω και ανταποκρίνομαι.

Στο σχολείο μαθαίνουμε την ενεργητική σύνταξη και παθητική σύνταξη.  Λέμε στην ενεργητική: “η γυναίκα μου έβαψε το σπίτι”, και στην παθητική: “το σπίτι βάφτηκε”.

«ΕΙΝΑΙ ώρα για δουλειά και όχι για τηλεοπτικές εμφανίσεις. Στα κανάλια θα βγαίνετε μόνο για να παρουσιάσετε και να υπερασπιστείτε το κυβερνητικό σας έργο»… Ποιος τα λέει αυτά;

ΔΙΑΒΑΣΑ στον τοπικό Τύπο προχθές, ότι «θύμωσαν» με το ενδεχόμενο οι επόμενες εκλογές να διεξαχθούν με λίστα, όσοι φλερτάρουν με τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ…

Η λέξη «κρίση» προέρχεται από το «κρίνω» που σημαίνει «διαχωρίζω», «επιλέγω», «αποφασίζω», «αξιολογώ»· επομένως συνδέεται με τη δυνατότητα να διακρίνουμε το καλό από το κακό ώστε να παίρνουμε τις κατάλληλες αποφάσεις.

Με αφορμή το πρώτο άρθρο του Θωμά Ψύρρα ο Γ. Γιαννακόπουλος γράφει:  Αγαπητέ δάσκαλε. Χάρηκα στ’ αλήθεια που μοιραζόμαστε τον ίδιο δικτυακό τόπο για τις σκέψεις μας...

Αγαπητέ Λευτέρη Νομίζω πως ένα ιδεολογικό σχήμα που θα έβγαζε απ’ τα αδιέξοδα και την ίδια την Αριστερά, είναι ο σαφής διαχωρισμός της Αριστεράς ως έννοια και κοινωνική τάξη από τα πολιτικά σχήματα τα οποία φιλοδοξούν να την εκφράσουν.